بررسی تحمل به شوری ارقام و لاین های جو دیم با استفاده از شاخص های تحمل به تنش

شوری در مقایسه با سایر تنش ها رشد گیاهان را در مقیاس وسیع تری محدود می کند و افزایش تحمل به شوری ازطریقبرنامه های مدرن به نژادی در افزایش راندمان محصول نقش عمده ای داشته است. لذا انتخاب روش های مناسب به نژادیبرای دستیابی ارقام متحمل به شوری ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق به منظور ارزیابی تحمل به شوری خاک در جو،11 لاین و رقم جو دیم (آبیدر، سهند، ریحان 3، نصرت، انصار، ترش، کویر، لاین 9114 ، لاین 9114 ، لایلن 9119) درچهار تکرار به صورت دو آرمایش جداگانه در قالب قرح بلوک های کامل تصادفی در سال رراعی 1344 کشت شدند. یکآرمایش به عنوان محیط بدون تنش در روستای آلاورق نرمال (1 دسی زیمنس) و آرمایش دیگر در روستای سامیان (تنششوری با 9 دسی زیمنس) به عنوان محیط دارای تنش شوری در نظر گرفته شد. با استفاده از عملکرد دانه در شرایط بدونتنش (Y(p) و تنش شوری ((Y(s)، شاخص های تحمل به تنش (STI)، تحمل (TOL)، حساسیت به تنش (SSI)، متوسط محصول دهی (MP) و متوسط محصول دهی هندسی (GMP) محاسبه گردید. با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که با توجه به همبستگی مثبت و معنی دار عملکرد دانه در شرایط تنش و بدون تنش شوری، شاخص های GMP, STI و MP به عنوان بهترین شاخص ها انتخاب شدند. بر اساس شاخص تحمل به تنش لاین 9114 برای شاخص های متوسط محصول دهی هندسی، متوسط محصول دهی و شاخص های تحمل به تنش برتر ار سایر لاین ها و ارقام بود.