بررسی تاثیر آموزش توانمند سازی خانواده بر سطح سلامت عمومی پدران و مادران کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم

هدف: از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش با تاکید بر خانواده سالم بر سلامت عمومی پدران و مادران کودکان دارای اختلالات اتیسم بود. روش: طرح پژوهش از نوع آزمایشی (پیش آزمون _پس آزمون با گروه گواه) بود، و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران و پدران مراجعه کننده به بنیاد خیریه کودکان اتیسم و مراکز آموزشی کودکان مبتلا به اختلالات طبف اتیسم شهر تهران در سال 97 بود. نمونه ای شامل 50 نفر از پدران و مادران کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم که به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به شکلی تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (شامل 25 مادر و پدر در گروه آزمایشی و 25 مادر و پدر در گروه کنترل) قرار گرفتند. ابتدا پرسشنامه ی سلامت عمومی گلدبرگ و ویلیامز 1978 (، به عنوان پیش آزمون بر روی تمام شرکت کنندگان اجرا شد سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت (آموزش توانمند سازی خانواده قرار گرفتند، اما گروه گواه هیچ مداخله یی دریافت نکردند. یافته ها: داده های به دست آمده از روش t همبسته (مقایسه میانگین های پیش آزمون-پس آزمون)، t مستقل (مقایسه گروه کنترل-آزمایش) و تحلیل کوواریانس یک طرفه (بررسی میزان اثر بخشی آموزش بر سلامت عمومی پدران با تاکید بر گروه کنترل و آزمایش) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج نشان داد که آموزش توانمند سازی خانواده بر سطح سلامت عمومی مادران و پدران کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم موثر بوده و گروه آزمایش بهبود معناداری را در میزان سلامت عمومی نشان داده اند. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش حاکی از آن بود که آموزش توانمندسازی روش مداخله ای مناسبی برای بالا بردن سطح سلامت عمومی مادران و پدران دارای کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم است