جایگاه دانش بومی در حفاظت از منابع طبیعی

به طور معمول حیات هر کشوری به منابع طبیعی آن کشور وابسته می باشد و ازاین رو مهم است که مردمان آن کشور از منابع خود و نحوه استفاده از آن با خبر باشند. مطالعه انجام شده در این زمینه، استفاده از دانش بومی در حفاظت منابع طبیعی در بعضی قسمت های ایران زمین را نشان می دهد که جوامع روستایی منطقه، دانش بومی زیادی را در مورد چگونگی استفاده پایدار از منابع آب وخاک، مراتع، جنگل ها و آبها با استفاده از نوآوری های گوناگون اندوخته اند و تجارب فردی و جمعی آن ها راهنمایی برای حفظ و مدیریت این منابع در برابر بلایای طبیعی را فراهم کرده است. از این رو، تحقیق حاضر که ازنوع کتابخانه ای است با مرور ادبیات و پیشینه تحقیق به دنبال تبیین جایگاه دانش بومی در حفاظت از منابع طبیعی است . نتایج نشان داد،با توجه به تحقیقات صورت گرفته دراین زمینه، بهره برداران منابع طبیعی بر پایه دانش بومی واطلاعات منطقه ای، روش های متعددی را برای مقابله با بحران های زیست محیطی در زمینه منابع طبیعی به کار گرفته اند که در این میان دانش بومی می تواند به عنوان ابزاری مهم در برنامه ریزی توسعه و مدیریت منابع طبیعی در نظر گرفته شود.