ارزیابی تاثیر الیاف بازالت بر خواص مکانیکی و رئولوژیکی ملات های خودتراکم

با توجه به گسترش استفاده از کامپوزیت های خودتراکم در عرصه ساخت و ساز در جهان، نیاز به انجام پژوهش های بیشتر در اینحوزه ضرورت دارد. از خصوصیات ویژه خاصیت خودتراکمی کامپوزیت های سیمانی می توان به کارایی بالا، مقاومت زیاد در برابر جداشدگی،عدم نیاز به ویبره داخلی و یا بدنه قالب خودتراکم، تسریع در عملیات ساخت و ساز اشاره کرد. بتن دارای عملکرد ضعیف در تنش هایکششی و خمشی در بتن سخت شده و افت پلاستیک در بتن تازه میباشد. یکی از روشهای مقابله با این پدیده، افزودن الیاف، از جملهالیاف بازالت به خمیر بتن می باشد که علاوه بر کمک به تعدیل نواقص ذکر شده با ایجاد حالت تغییر در حالت شکست که به علت خاصیتجذب انرژی بالاتر آن رخ میدهد، آن را از شکلی ترد به شکلی نرم و تدریجی تغییر میدهد. الیاف بازالت که مطالعات آن در حوزه مهندسیعمران طی چند سال اخیر افزایش یافته، از نظر مقاومت کششی و مشخصات مکانیکی در رده الیاف های توانمند و هم ردیف الیافی چونشیشه، کربن و کولار قرار می گیرد. بر این اساس در پژوهش حاضر، به بررسی تاثیر درصدهای مختلف الیاف بازالت بر روی ملات هایخودتراکم پرداخته شد. خصوصیات رئولوژیکی با استفاده از آزمایشات جریان اسلامپ و قیف V کوچک و خصوصیات مکانیکی با انجامآزمایشات مقاومت فشاری، مقاومت خمشی، چگالی حجمی و جذب آب سنجیده می شود. بررسی نتایج نشانگر کاهش خصوصیات رئولوژیکیدر قبال استفاده از الیاف می باشد. همچنین الیاف سبب بهبود خصوصیات مکانیکی می گردد. درصد بهینه الیاف برابر 0.6 درصد حجمیکل ملات می باشد.