نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه سبک های والدگری ادارک شده و سبک های هویت با فرسودگی تحصیلی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه سبک های والدگری ادارک شده و سبک های هویت با فرسودگی تحصیلی انجام گرفت. روش تحقیق: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان پسر مقطع دبیرستان شهرستان پاکدشت در سال تحصیلی 97-96 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 270 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (1997)، پرسشنامه ی سبک های فرزند پروری ادراک شده بوری (1991)، پرسشنامه سبک های هویت بروزنسکی (1989) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد اثر مستقیم سبک های فرزندپروری ادارک شده بر فرسودگی تحصیلی (P=0/002، β=0/57)، سبک های هویت بر فرسودگی تحصیلی (P=0/000، β=0/62)، خودکارآمدی بر فرسودگی تحصیلی (P=0/001، β=0/65)، سبک های فرزندپروری ادارک شده بر خودکارامدی (P=0/001، β=0/62) و سبک های هویت بر خودکارآمدی (P=0/000، β=0/55) معنادار است. علاوه بر آن نتایج نشان داد اثر غیر مستقیم سبک های فرزندپروری ادارک شده از طریق خودکارآمدی بر فرسودگی تحصیلی (P=0/001) و سبک های هویت از طریق خودکارآمدی بر فرسودگی تحصیلی معنادار است (P=0/001). نتیجه گیری: بطور کلی با توجه به نتایج می توان گفت که خودکارآمدی در رابطه سبک های والدگری ادارک شده و سبک های هویت با فرسودگی تحصیلی نقش واسطه ای دارد.