خود شفقتی و تفکر قطعی نگر بعنوان میانجی بین سبک های دلبستگی و افسردگی: یک مدل تحلیل مسیر

هدف: این مطالعه با هدف بررس ی نقش واسطه گری خود-شفقتی و تفکر قطعی نگر در رابطه بین ابعاد دلبستگی با افسردگی در دانشجویان صورت گرفت روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است جامعه ی آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز در سال تحصیلی 98-97 بود؛ که از این تعداد 213 نفر به صورت نمونه گیری داوطلبانه در دسترس انتخاب شدند، به منظور شدند، به منظور گردآوری اطلاعات از چهار فرم کوتاه مقیاس اسفردگی بک، مقیاس فرم کوتاه خود شفقتی، پرسشنامه تفکر قطعی نگر و سبک های دلبستگی (RASS) استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی به روش بارون و کنی (1986) به وسیله نرم افزار آماری SPSS-24 تحلیل شدند. یافته ها: ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک های دلبستگی و خود شفقتی با اسفردگی رابطه معنی دار وجود دارد (p<0.001)؛ اما بین تفکر قطعی نگر و افسردگی رابطه معنی دای یافت نشد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی به روش بارون و کنی نشان داد که خود شفقتی میانجی بین دلبستگی اضطرابی و افسردگی است. نتیجه گیری: در نتیجه می توان گفت بین سبک های دلبستگی و خود شفقتی با افسردگی رابطه معنی دار وجود داد اما خود شفقتی بصورت واسطه بین سبک های دلسبتگی اضطرابی و اسفردگی دخالت دارد.