روند تحولات اشتغال زنان روستایی در ایران

زنان روستایی نامرئی ترین مشارکت کنندگان در فرآیند اقتصادی جامعه و خانواده است. مشارکت زنان در تمامی زمینه های زندگی اقتصادی و اجتماعی یکی از مهم ترین عوامل دست یابی به توسعه پایدار روستایی بوده، و ضرورتی بنیادین دارد. هدف از این تحقیق بررسی تحولات اشتغال زنان روستایی در طی سال های 1395-1375 می باشد. همچنین، این سوال که اشتغال زنان روستایی در طی بیست سال چه تحولاتی به خود گرفته مورد توجه بوده است. این تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد و از سرشماری عمومی نفوس و مسکن برای گردآوری آمار و اطلاعات استفاده شده است. یافته ها حاکی از این می باشد که از میزان شاغلین روستایی به خصوص زنان در طی بیست سال مذکور و از نظر نرخ اشتغال، از میزان اشتغال زنان روستایی در سال 1395 نسبت به دهه قبل کاسته شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که هر چه جامعه از نظر درآمد، فناوری، تکنولوژی و تحصیلات بهره مندتر شود، زنان روستایی هم از انجام فعالیت های اقتصادی اجتناب کرده و در نتیجه بر بار تکفل روستایی افزوده شده است. استان هایی که درآمد بالاتر داشته اند، اشتغال زنان روستایی در آن ها کمتر از سایر استان ها است. در استان های بهره مند، اشتغال زنان روستایی بیشتر و در استان هایی مانند گیلان و مازندران که بخش کشاورزی از مهم ترین بخشهای اقتصاد آنان است اشتغال، کمتر از میانگین کشوری است. این امر به این معناست که از اشتغال زنان روستایی در بخش کشاورزی کاسته شده و بر بخش های دیگر در استان های بهره مند تر از نظر خدمات و صنعت افزوده شده است.