جنبه گرایی در مهندسی نرم افزار

در مهندسی نرم افزار، مستند نیازها بخش بسیار مهمی از فرآیند طراحی و تحلیل سیستم است. این مستند در واقع مشخص کننده ابعاد و خدماتی است که سیستم باید آن ها را ارائه کند. بعد از آن که نیازهای کاربران که همان انتظارات کاربر از سیستم است بدست آمد ،می توان آن ها را به دو دسته نیاز های عملیاتی (وظیفه مندی) و کیفی (غیر وظیفه مندی) تقسیم کرد. مهندسی نرم افزار جنبه گرا جنبه گرا رویکردی برای نوسعه نرم افزار می باشد طوری که نگهداری و استفاده مجدد را آسان تر می کند. این رویکرد همانند سایر روش های مهندسی مشتکل از فازهایی برای ایجاد یک سیستم نرم افزاری است. بنابراین جنبه گرایی در چرخه حیات توسعه سیستم نرم افزار است. زمانی که می خواهیم نرم افزاری را با مدل جنبه گرا پیاده سازی کنیم باید در مرحله طراحی معماری، این مساله را لحاظ کنیم و در مرحله ای که شناسایی نیازها باید این مساله را در نظر گرفت که دغدغه ها به عنوان یک اصل و پایه برای بدست آوردن نیازمندی ها استفاده شود و بنابراین، نیازهای سیستم را با دید جنبه گرایی بدست آورد. برای بدست آوردن دغدغه های کاربران ابتدا باید نیازهای آنان را شناخت و سپس اقدام به جداسازی نیازهای مداخله ای و پایه نمود. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر جنبه گرایی در مهندسی نرم افزار با روش توصیفی- کاربردی می باشد. نتایج پژوهش ها نشان می دهد نیازهای کیفی نوعی از نیازمندی هاست که اغلب با نام های نیازمندی های کارایی، کیفیت سرویس نیازمندی ها و محدودیت ها نیز مورد ارجاع قرار می گیرند و موضوعاتی در ارتباط با خود سیستم و چگونگی خوب انجام دادن وظایف توسط سیستم را مشخص می کنند. نمونه هایی از این نیازها عبارت است از: قابلیت دسترسی accessibility، قابلیت آزمون پذیریر testability قابلیت نگهداری و استفاده آسان جنبه ها اکثرا برای برطرف کردن این نوع نیازها آمده چرا که شی گرایی راه حل مناسبی برای برطرف کردن این نوع نیازها ارائه نداده است