بررسی تطبیقی اصول معماری اکولوژی و بیوفیلی و تعیین میزان تاثیرگذاری هر یک از آن ها بر روند طراحی مجتمع های مسکونی ایران

اتصال محکم زندگی انسان و طبیعت، این تصور بشر برای فرار از تحت سلطه بودن سیستم های حیات به وسیله ی پیشرفت بشریت و فن آوری های نوین به شکلی که توانایی تغییر و انتقال بنیادین جهان طبیعت را داشته باشد را زیر سوال برده است و به تبع این توهم نابخردانه، معماری ای را ایجاد کرده که تراکم شدید ساختمان ها و جدایی مردم از فرآیندهای طبیعی را به دنبال داشته است. مسکن یکی از نخستین مسایلی است که بشر همواره برای دگرگونی مناسب و معقول آن در تلاش است. ارتقای کیفیت محیط های مسکونی، یکی از عوامل تاثیرگذار بر مطلوبیت محیطی درنظر گرفته می شود که می تواند کیفیت زندگی و رضایت مندی ساکنین مجموعه های مسکونی را تحت تاثیر قرار دهد. باور این پژوهش بر آن است که با بهره گیری از مبانی معماری های نوینی هم چون اکولوژی و بیوفیلی در پروسه ی طراحی بناهای مسکونی به جهت تاکید آن ها بر روابط انسان- طبیعت، می توان نیازهای روحی و جسمی کاربران این فضاها را تا اندازه ی قابل توجهی مرتفع نمود و فضای کیفی زندگی آنان را ارتقا بخشید. البته تعیین میزان تاثیرگذاری اصول معماری اکولوژی و بیوفیلی بر روند طراحی بناهای مسکونی، نیازمند شناخت درستی از مبانی و اصول چنین معماری هایی می باشد که در بخش مبانی نظری به آن پرداخته شده است. روش تحقیق مورد استفاده در این نوشتار، توصیفی تحلیلی و گردآوری اطلاعات آن بر مبنای مطالعه ی منابع کتابخانه ای و استدلال منطقی آن ها بوده است. نتایج حاصل از بررسی، حاکی از آن است که در صورت بکارگیری صحیح تمامی شاخصه ها و اصول معماری اکولوژی و بیوفیلی در هر سه مرحله ی طراحی؛ 1. منظرسازی و طراحی سایت، 2. طراحی معماری، و 3. طراحی داخلی، می توان علاوه بر مرتفع نمودن کلیه نیازهای فیزیولوژیکی و روان شناختی کاربران و ساکنان مجتمع های مسکونی، وضع کیفی محیط زندگی آنان را بهبود بخشید.