بررسی شاخص منابع انسانی و زیر شاخص های مربوطه به ایران بر پایه شاخص های نوآوری های جهانی (GII) Global Innovation Index

سرمایه انسانی را میتوان یکی از شاخص های حایز اهمیت در رشد و نمو و نوآوری سازمانی دانست.در حالیکه این مبحث توجه بسیاری از انجمن ها و گروههای بین المللی را به خود معطوف نموده است. بطوریکه در شاخص های نوآوری جهانی (GII) ، یکی از شاخص های داده های ورودی در مبحث اصلی را منابع انسانی بیان نموده است. در این مبحث سعی گردیده تا با توجه به شاخص های نوآوری جهانی برای کشور ایران بین سالهای 2011 تا 2018 و مقایسه آن با کشور سوییس که پیشرو در راندمان شاخص نوآوری کل و دارای رتبه نخست در شاخص کلی نوآوری است، انجام گردیده تا بتوان راهکاری در ایجاد روش های بهبود در زمینه تحقیق و منابع انسانی بدست آورد. شاخص منابع انسانی و تحقیق (Capital Human and Research) شامل سه زیر شاخص تحصیل، تحصیلات دانشگاهی، و توسعه (Education, Territory Education, Development) میباشد و همچنین هر کدام از این سه زیر شاخص نیز دارای شاخص هایی است که با وجود آنها گزارشات نهایی سالانه در شاخص های نوآوری جهانی تهیه گردیده است. در سطح توسعه و نوآوری میتوان گفت که کشورها با استفاده و راهبرد اصولی از این نوع شاخص ها میتوانند زمینه ای را فراهم نمایند تا بتوانند در جهت شناخت نقاط قوت و ضعف خود در بسترهای مختلف از جمله منابع انسانی گام بردارند و زمینه را در راستای اسیب شناسی توسعه منابع انسانی هموار و با شناخت آن نقاط راهکارهایی را جهت بهبود فراهم نمایند. با توجه به مطالعات وسیعی که در زمینه ی منابع انسانی و توسعه آن در سازمانها و یا جوامع مختلف صورت پذیرفته و همچنین با وجود تحقیقات صورت گرفته در این زمینه میتوان نوآوری را ایجاد و بسط نمود. بطوریکه با در نظر گرفتن ارزیابی معتبر و جهانی (GII) و با استفاده از شاخص های نوآوری جهانی که سرمایه انسانی را شامل تحصیل، آموزش دانشگاهی ، و تحقیق و توسعه دانسته و هر کدام از شاخص های مذکور نیز شامل زیر شاخص هایی هستند که نقش به سزایی در تعیین میزان شاخص اصلی را ایفاء میکنند. در این تحقیق سعی بر این شده تا با در نظر گرفتن شاخص های نوآوری جهانی در مبحث سرمایه انسانی و تحقیق برای کشورمان ایران و مقایسه این شاخص ها با شاخص های مربوطه برای کشور سوییس که پیشرو در رتبه بندی نوآوری جهانی است، انجام داد تاگامی به سوی برداشت بجا و بهینه از شاخص ها و درک آنان در راستای تشخیص نقاط قوت و ضعف در جهت شناخت آسیب شناسی سازمانی و بهبود سرمایه انسانی گامهایی برداشت.