معماری شناور با رویکرد انرژی پایدار

افزایش جمعیت و توسعه شهرنشینی در دو سه دهه اخیر شتابی چشمگیر یافته است، تبدیل روستاها به شهر و شکل گیری شهرهای جدید باعث از بین رفتن منابع طبیعی ( اراضی، مراتع، جنگلها، ...) و استفاده نادرست از انرژیهای فسیلی شده است. به طوری که از نظر کمیت تعداد شهرها افزایش و به لحاظ کیفی تقربا3ی کلیه شهرهای با مشکلات ساختاری و عملکردی و کمبودهای اساسی در زیر ساخت های شهری دست به گریبانند. در برخی از کشورهای دنیا با خشک کردن دریا، سعی در ایجاد بستری مناسب برای توسعه شهرنشینی کرده اند و در برخی دیگر از کشورها با استفاده از سازه های خاص و بهره گیری از انرژی پایدار و عوامل طبیعی، بدون آسیب زدن به طبیعت و خشک کردن دریا، بستری مناسب برای توسعه شهرنشینی، طراحی و شکل گیری بنا بصورت شناور روی آب نموده اند. در شهرهای ساحلی و بندرهای اقصی نقاط دنیا خانه ها و سازه هایی وجود دارد که ساختار آنها روی آب شکل گرفته است. این سازه های شناور روی آب میتواند خانه، هتل یا هر چیز دیگری باشد. معماری شناور به معماری گفته میشود که در آن از اصول خاصی پیروی میشود، رعایت این اصول خاص، برای ساخت خانه های شناور لازم است چرا که ساختار این سازه ها با سازه هایی که در خشکی قرار دارند متفاوت است. بدون تردید یکی از موارد مهمی که انسان همواره با آن دست و پنجه نرم می کند، نحوه نگرش و برخورد با منابع طبیعی، انرژی و تعامل بین منابع و اثرات ناشی از این مصرف است. در نگرش پایدار، طراحی به گونه ای انجام می شود که این سه مورد در یک چرخه ارتباطی صحیح قرار گرفته و بتوان در آینده نیز از نتایج مصرف منابع در حال، بهره مند شد . طراحی پایدار به معنای انجام حداکثر با حداقل امکانات است. موضوع اصلی مورد مطالعه در این تحقیق معماری شناور با رویکرد انرژی پایدار میباشد، و دلیل انتخاب این موضوع جنبه ی مهم طراحی پایدار در، انتخاب مصالح و کارآیی ساختمان، پس از احداث است. ساختمانها باید از نظر تامین انرژی، 80 درصد و حتی بیشتر، خودکفا باشند.