بررسی تاثیر زاویه نیل و اندرکنش خاک بر شیروانی ها

نیلینگ یکی از سیستم های پایدارساز خاک است که استفاده از آن اخیرا افزایش یافته است. تئوری استفاده از روش نیلینگ بر مبنای مسلح کردن توده خاک با استفاده از دوختن توده خاک توسط مهارهای کششی فولادی نزدیک به یکدیگر می باشد. استفاده از این روش موجب افزایش مقاومت برشی توده خاک و همچنین باعث کاهش نیروی لغزش در سطح گسیختگی و لغزشی می شود. در این پژوهش تاثیر زاویه نیل و اندرکنش خاک و نیل بر تغییرمکان افقی و تغییرمکان قائم و تنش در یک شیروانی خاکی بررسی شده است و از نتایج یک مدل فیزیکی ازمایشگاهی استفاده شده که مدل عددی آن در نرم افزار Plaxis مدلسازی و کالیبره شده است؛ که یک شیروانی خاکی با ارتفاع 28 سانتی متر و زاویه 70/35 درجه مدلسازی شده است و از ماسه بد دانه بندی شده به عنوان مصالح شیروانی استفاده شده است و در حالت یک ردیف نیل و دو ردیف نیل بررسی شده است.از بررسی نتایج حاصل می توان جمع بندی نمود که با افزایش زاویه نیل، تغییر مکان افقی و تغییر مکان قائم شیروانی در حالت یک ردیف نیل و دو ردیف نیل، کاهش یافته است و همچنین تنش شیرانی خاکی با افزایش زاویه نیل در حالت یک ردیف نیل کاهش یافته و درحالت دو ردیف نیل افزایش داشته است. همچنین با افزایش اندرکنش خاک و نیل درهر دوحالت، تغییر مکان افقی و تغییر مکان قائم، افزایش داشته است و تنش شیروانی در حالت یک ردیف نیل کاهش یافته و در حالت دو ردیف نیل افزایش داشته است.