بررسی تاثیر و عملکرد آتریوم بر شرایط داخلی ساختمان های پایدار در معماری مدرن

در دهه هفتاد با آغاز بحران انرژی در جهان، عصر پایداری آغاز شد و در پی آن سه حیطه موثر ارزش های اجتماعی، منابع محیطی و مهارتهای طراحی در بحث توسعه وارد شدند. طراحی ساختمانهایی با ویژگی صرفهجویی در انرژی و نگهداشت منابع طبیعی، در زمره اصلیترین مسئولیت های معماران قرار می گیرد. از آن جا که ساخت و سازها بیش از 30 درصد از انرژیهای مصرفی را به خود اختصاص دادهاند؛ روی آوردن به مقوله معماری پایدار و سازگاری و هماهنگی با محیط زیست، یکی از راهکارهای مناسب در این زمینه میباشد. با در نظر گرفتن اقلیم منطقه، و نیز استفاده از انرژیهای نو، میتوان گام بزرگی در پاسخ به این تهدید جدی برداشت. در راستای ارتقا کیفیت زندگی در توسعه پایدار، معماری باید ضمن کاهش مصرف انرژی و کاهش آلودگی محیط زیست، عناصر خود را در جهت اهداف توسعه پایدار هماهنگ سازد و از جمله این عناصر آتریوم می باشد. آتریوم به عنوان یک فضای باز داخلی است که علاوه بر تاثیر آن بر بهینه سازی مصرف انرژی، می تواند اثرات مثبتی بر درک افراد از محیط داخل داشته باشد. بطوری که صرفه جویی های ناشی از بکارگیری این سیستم ها در مدت زمان کوتاهی موجب جبران هزینه های مربوطه می شود. آتریوم اصطلاحی است که به حیاط داخلی یا مرکزی در معماری بومی روم باستان و نیز گونه ای از فضا و حیاط ورودی در کلیساهای دوره صدر مسیحیت اطلاق می شد که امروزه می تواند چنان طراحی شود که نه تنها اتلاف انرژی نداشته باشد بلکه نقش جدیدی هم در جهت کاهش مصرف انرژی به شکل سرمایش و گرمایش طبیعی، عملکرد غیر فعال خورشیدی ایفا کرده و با توجه به ویژگی واسطه حرارتی بودن آن امکان افزایش سطوح بازشو های داخلی را برای دریافت نور طبیعی بیشتر میسر سازد.