الگوی پیشنهادی سازه فضاکار معلق برای آشیانه هواپیما

در طراحی سازه سقف ها چند فاکتور میبایست لحاظ شود: .1طول دهانه پوششی .2بارهای وارده .3نحوه باربری .4ارتفاع تیر و جان سقف .5جنس و ساختار هندسی سقف .6زیبایی و کاربری سقوف. در طرح ابداعی سازه فضاکار معلق با مهار کابلی با توجه به اصول مذکور، نوآوریهایی چون: تغییر الگوی طراحی و محاسباتی، تلفیق سازه-معماری و القای رفتار سازهای مطلوب در برابر نیروهای دینامیکی جانبی؛ صورت گرفته که عملا طرح سازه را از سایر مدلهای سقفی رایج مجزا کرده است. در این طرح با کاهش دهانه بین تکیه گاهی و افزایش شمار تکیه گاه ها توسط کابل ها، استفاده از ویژگی های سقوف فضاکار و نیز معلق کردن سقف برای آزادی حرکت آن به هنگام باد و زلزله؛ سعی بر ابداع ساختاری جدید در طراحی سازه ها شده است . این سازه برای ارائه نوع کاربری، طبق استانداردهای طراحی آشیانه هواپیما برای استقرار دو فروند بوئینگ 737 یا یک فروند بوئینگ 747 با قابلیت چرخش 40 درجه حول محور عقب، حداقل ارتفاع 17 متر از کف برای سقف و 85 متر فاصله دیرک ها طراحی شده است