ابداع روش جدید در کاهش اثرات زیست محیطی ناشی از دفن زباله با استفاده از بنتونیت

وظیفه اصلی آستر تحتانی مراکز دفع زباله، جلوگیری یا به حداقل رساندن تراوش شیرابه به خارج از مرکز دفن زباله می باشد. پوششهای مصنوعی (سینتتیکها) مخصوصاً ژئوممبریها، در مراکز دفن زباله کاربرد وسیعی دارند، ولی به علت مشکلات ناشی از سوراخ شدگی و تراوش احتمالی در آنها، استفاده از پوششهای جایگزین و یا مکمل ضرورت دارد. مخلوطهای متراکم شده از خاکهای دانه ای با 10 تا 20 درصد بنتونیت (sand enhanced bentonite or SEB) برای ساخت سازه های ژئوتکنیکی مثل پوششهای نفوذناپذیر در مراکز دفن زباله و همچنین در هسته سدهای خاکی بکار می روند. بنتونیت متراکم شده و مخلوط ماسه و بنتونیت، بهترین گزینه برای مصالح مقاوم زیست محیطی (Buffer) و مصالح خاکریزی در مراکز دفن زباله های معمولی و هسته ای می باشند. زیرا آنها دارای خواص جذب مناسب و هدایت هیدرولیکی بسیار پائین هستند. در این تحقیق سعی شده عملکردی درولیکی مخلوطهای ماسه و بنتونیت حاوی درصد بنتونیت متفاوت در معرض شیرابه های با غلظتهای متنوع از زباله های صنعتی (فلزات سنگین سرب و روی)، بررسی گردد. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که اضافه کردن درصد بنتوتیت به ماسه، باعث افزایش تقریباً خی در حد روانی می گردد و تاثیر کمتری بر حد خمیری دارد. از سوی دیگر در حضور آلاینده های فلز سنگین در مخلوط SEB، کاهش زیادی در نشانه خمیری رخ می دهد که می تواند سبب افزایش نفوذپذیری در نمونه های ماسه - بنتونیت گردد