طراحی مدارس طبیعت با رویکرد آموزش به واسطه ی منظر

امروزه روش های سنتی آموزش جای خود را به شیوههای نوین داده و شرایط کنونی جوامع نوع دیگری از آموزشوپرورش را میطلبد.مدرسه یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی بوده و هر طرحی برای پایه گذاری اندیشه های نوین در راستای تعلیم و تربیت باید از این نهاد آغاز شود.همچنین با صنعتی شدن زندگی، روزبه روز شاهد فاصله گرفتن هرچه بیشتر انسانها از محیط طبیعی و واردکردن آسیب های جدی به محیط زیست از جانب ایشان هستیم.به تبع همین موضوع هرچه زمان میگذرد کودکانمان با طبیعت بیگانه تر شده و هیچگونه حساسیتی نسبت به مسائل محیطی از خود نشان نمیدهند.ایده ی ایجاد مدارس طبیعت در پاسخ به فاصله گرفتن کودکان امروزی از طبیعت و محیط زیست پیرامونشان شکل گرفته است.معماران و طراحان منظر در تلاش اند تا با طرح این فضاها ،رابطه ی بین انسان و طبیعت را انسجام بخشیده ،همچنین از منظر به عنوان واسطه و وسیله ای جهت آموزش بهره گیرند.در این مدارس کودکان علاوه بر بازی و آموزش،نحوهی برخورد صحیح با طبیعت را نیز فرامیگیرند.نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد طی سالهای اخیر مسئلهی طرح مدارس طبیعت در جهان و همچنین در ایران بازخوردهای بسیار خوبی از جانب مردم داشته ولی همچنان فقدان تعداد اینگونه مدارس در ایران بشدت احساس میشود.