چالشهای سیاستگذاری در حوادث و بلایا

زمینه و هدف: کاهش خطر بلایا و تاب آوری بخشی از توسعه پایدار در حوزههای محیط زیست، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی میباشد، بنابراین باید خاطر نشان نمودکه کاهش خطر بلایا بهعنوان یک اولویت جهانی نیازمند تلاش جمعی سیاست گذاران، مدیران æ متخصصان این حوزه است، چهار اولویت عملکردی کاهش خطر بلایا در چارچوب سند سندای بدین ترتیب است: -1شناخت و درک خطر بلایا -2تقویت حاکمیت برای مدیریت خطر بلایا-3سرمایه گذاری برای کاهش خطر بلایا جهت ایجاد تابآوری -4ارتقای آمادگی در برابر بلایا برای پاسخ موثر و بازگشت بهتر به مرحله بازیابی پس از حادثه، بازتوانی و بازسازی روش کار: این مطالعه با روش مرور متون انجام شد، بدین ترتیب غالب متون سالهای 2015 تا 2019 موردمطالعه و بررسی قرار گرفت.یافته ها:کاهش خطر بلایا تلاشی جمعی است و باید دولتهای محلی مدیریت را در دست بگیرند و سایر دست اندرکاران را دور هم جمع کند، مقررات را تنظیم و بر اجرای آن نظارت کنند. بخشها ازجمله )آموزش و پرورش، بهداشت، حمل و نقل، محیط زیست، غیره( کاهش خطرپذیری را در همه طرحها و مسئولیتهای خود جای دهند، بنابراین شهروندان، گروههای اجتماعی، جوامع بومی دیگر جمعیتهای آسیب پذیر میتوانند حضور فعال داشته باشند، بخش خصوصی و مشاغل آزاد مقررات ایمنی را رعایت نمایند، گروههای حرفه ای شامل نقشه برداران، مهندسان، معماران و برنامه ریزان خبره، ارائه نظرات فنی در مورد مکانهای ساخته شده ارائه دهند. جامعه مدنی شامل سازمانهای غیردولتی، مردمی، دینی و اعتقادی، داوطلبان و غیره مشارکت کنند، مقامات دولت ملی و نمایندگان مجلس با استفاده از منابع، سیاستگذاری و وضع قوانین کارآمد ظرفیتهای غیر متمرکز شده را تقویت کنند و سازمانهای بین المللی همکاریهای فنی، توسعه ظرفیتها، منابع، فضای برگزاری جلسات را فراهم کنند، تقویت حاکمیت خطر بلایابرای پیشگیری، کاهش اثرات، آمادگی، پاسخگویی، باز توانی و بازسازی ضرورت داشته و همکاری و مشارکت در میان سازمانها و موسسات را برای اجرای اقدامات مرتبط با کاهش خطر بلایا و توسعه پایدار افزایش میدهد.نتیجه گیری: با برنامه ریزی غیر متمرکز، مشارکت جامع برنامه ریزان در سطوح مختلف، برنامه ها منطبق با واقعیات و استفاده حداکثر از ظرفیتهای جامعه پیش رفته که نتیجتا موجب کاهش آسیب پذیری و خطر بلایا میگردد.