بررسی تاثیر روش کشت نشائی و کاربرد علف کش های پس رویشی بر خصوصیات کیفی چغندرقند آلوده به انگل سس

در سال 1393 یک آزمایش فاکتوریل (6*2) بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و با هدف بررسی تاثیر مدیریت تلفیقی (زراعی و شیمیائی) بر کنترل علف هرز انگلی سس زراعی در زراعت چغندرقند در میکروپلات های آزمایشی اجرا گردید، دو روش کشت (کشت مستقیم بذر در زمین و کشت نشائی چغندرقند) سطوح کرت های فاکتور اول (A) و شش ترکیب مختلف استفاده و ع دم استفاده ازعلف کش های پس رویشی سطوح کرت های فاکتور دوم (B) آزمایش را تشکیل می داد. برای اطمینان یافتن از آلودگی یکنواخت به انگل در سطح میکروپلات ها، در هر متر مربع از سطح پلات های آزمایشی 4.5 گرم بذر سس مصرف شد. سپس کشت بذر و نشاء چغندر قند به طور همزمان در کرت های مربوطه انجام و به روش قطره ای آبیاری انجام گرفت. پس از اتصال انگل به میزان تیمارهای علفکشی در میکروپلات های مورد نظر اعمال گردید. وضعیت آلودگی به سس در دو نوبت (قبل ازاعمال تیمار علفکشی و پس از آن) ثبت گردید. قبل از برداشت نهائی محصول، وزن سس در سطح یک متر مربع اندازه گیری و پس از برداشت محصول خصوصیات کیفی آن در تیمارهای مختلف اندازه گیری و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد، روش کشت به طور معنی داری (P<0.01) بر صفات کیفی چغندرقند بجز میزان سدیم ریشه تاثیر گذاشته و کشت نشائی عیار قند را 1.2 واحد، شکر سفید را 1.6 واحد و ضریب استحصال قند را 4.2% افزایش داده است. قدرت تهاجمی علف هرز انگلی سس نیز بطور معنی داری تحت تاثیر روش کشت قرار گرفت و وزن تر انگل از 80.5 گرم در هر متر مربع، در کشت مستقیم به 23 گرم در متر مربع در کشت نشائی کاهش یافت. بیشترین عیار (16.5 درصد) و کمترین آن (14.8 درصد) به ترتیب با مصرف علفکشهای رانداپ و اتو بدست آمد. با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که با توسعه کشت نشائی علاوه بر کنترل موثر انگل سس کیفیت محصول نیز تا حدودی افزایش می یابد.