بررسی روشهای مختلف عایق بندی صوتی ساختمانها

بر اساس پیشنویس آیین نامه صدابندی درساختمان ، حد مطلوب صدا در اتاق خواب 30 دسی بل، در اتاق نشیمن40 دسی بل و درآشپزخانه 45 دسی بل است و حداکثر صدا نباید 5 دسی بل بیش از مقادیر فوق باشد در غیر این صورت تاثیرات مخربی بر سلامتی انسان دارد که شناخته شده ترین اثر جسمی آن صدمه به دستگاه شنوایی و از مهمترین آنها کاهش طول عمر می باشد. بنابراین صدابندی و استفاده از عایق های صوتی و جداگرهای مناسب درساختمان ها برای داشتن حد مطلوب صدا و کاهش آلودگی صوتی امری ضروری می باشد تا از ورود صداهای مزاحم بالای 50 دسی بل به داخل ساختمان ها جلوگیری نماید. عایق های صوتی بازدهی بالایی در جذب و کاهش صدا دارند و با طراحی و نصب مناسب آنها می‌توان به کاهش صدا تا تراز مورد نظر رسید. مقدار تضعیف انرژی صوتی در هنگام عبور از عایق ها بستگی به پارامترهای مختلفی دارد این مقدار در مواد مختلف به ویژه در فرکانس های کم با افزایش ضخامت یا گذاشتن فاصله هوایی مناسب در پشت آنها به نحو محسوسی افزایش می یابد. موادی مانند پشم سنگ ، اسفنج پلی استایرن و غیره از دو طریق کاهش انتقال صدا در میان اجزاء متشکله سازه و یا جذب صدا در سطح، باعث افت انتقال صدا که عبارت است از کاهش انرژی صوتی هنگام عبور از دیوار، کف، بام و غیره ، می شوند و عایق صوتی بسیار مطلوبی در ساختمانها می باشند. در این تحقیق مزایای مواد و مصالح جاذب صوت و روشهای مختلف کاهش آلودگی صوتی مانند استفاده از فضای سبز اطراف ساختمان، استفاده از دیوارهای صوتی در جاده های کنار ساختمانها، چیدمان مناسب کاربری‌های مختلف اتاق‌ها در درون ساختمان‌ها و غیره در کاهش آلودگی صوتی در داخل ساختمانها ارائه شده است.