بررسی کیفیت آب شرب دشت مشگین شهر با استفاده از شاخص کیفیت آب زیرزمینی (GQI)

در روش شولر کیفیت آب شرب از طریق بررسی تغییرات مکانی هشت پارامتر کیفی به صورت منفرد و جداگانه مورد بررسی قرار گرفت. از آنجایی که در اغلب موارد، بررسی تغییرات مکانی کیفیت آب از نظر شرب، نیازمند در نظر گرفتن غلظت همه پارامترهای کیفی می باشد، بنابراین در این پژوهش با استفاده از شاخص کیفیت آب زیرزمینی (GQI) به بررسی اثرات تلفیقی پارامترهای کیفی بر روی قابلیت شرب آب زیرزمینی دشت مشگین شهر پرداخته شد. در این روش پس از تهیه ی نقشه های رستری غلظت پارامترهای شیمیایی موثر در کیفیت آب آشامیدنی (Na ،Ca ،Mg ،SO4 ،TDS و Cl)، با در نظر گرفتن مقادیر مجاز این پارامترها بر اساس استاندارد WHO و با برقراری ارتباط بین مقادیر استاندارد WHO و پارامترهای کیفی (X) نقشه ی رستری شاخص (X)C تهیه گردید. در واقع نقشه ی رستری شاخص (X)C نقشه های نرمال شده هم مقیاس می باشد. در این روش هر چه مقادیر شاخص پارامترها به سمت منفی یک نزدیک شود، نشان دهندهی کیفیت مناسب تر آب از نظر پارامتر کیفی X است. بر این اساس مشاهده می شود در تمامی پارامترها، قابلیت شرب آب آشامیدنی قسمت های میانی و جنوبی دشت مشگین شهر نسبت به قسمت های جنوب غرب، شمال شرق و همچنین شمال دشت دارای کیفیت مناسب می باشد.