عمل فکورانه درفرایند تدریس؛ با تاکید بر نظریه ی شوآب

هدف از پژوهش حاضر بررسی عمل فکورانه در فرایند تدریس، با تاکید بر نظریه ی شوآب بود، تا این طرح نوخاسته واثرات آن در نظام تعلیم و تربیت شناسایی شود. روش پژوهش توصیفی تحلیلی بود. پژوهشگر با تبیین دیدگاه های مختلف در این زمینه، به بررسی - دیدگاه شوآب پرداخته و نقش کارگزار فکور و مشخصه های آن را بیان نموده است. سپس زوایای مختلف عمل فکورانه در تدریس، ابتدا توصیف و سپس مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته ها نشان داد که عمل فکورانه در تدریس، یکی از عوامل پیشرفت آموزش و یادگیری است. بهره گیری از هنرهای پرکویکال؛ در کنار تئوری، خواندن انتقادی و توجه به واژه رادیکال که مفهومی چون غورکردن و تامل دارد، حاکی از تاثیر مثبت عمل فکورانه در فرایند تدریس است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که گرایش معلمان به نقش کارگزار فکور، قادر به ایجاد فرصت برای نظام تربیتی، جهت حل مسائل است. عطف توجه به نقش معلم؛ به عنوان کارگزار فکور، خلاق و دارای ذوق و هنر معلمی پیشنهاد می گردد.