اثر تقویتی میکروجلبک اسپیرولینا بر نقص حافظه ناشی از اسکوپولامین در موشهای صحرایی نابالغ: نقش استرس اکسیداتیو

مقدمه: حافظه یکی از پیچیده ترین الگوهای رفتاری در انسان و دیگر موجودات به شمار می رود. استرس اکسیداتیو بعنوان یکی از مکانیسمهای سلولی، در تضعیف حافظه نقش مهمی ایفا می کند. استفاده از موادغذایی غنی شده یکی از مهم ترین روش هایی است که می تواند در مقابله با استرس اکسیداتیو روند تضعیف حافظه را به تاخیر اندازد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر ضد اکسیداتیو میکروجلبک اسپیرولینا بر حافظه تضعیف شده ناشی از اسکوپولامین بود.روش تحقیق: در این مطالعه 38 سر موش صحرایی نر نابالغ نژاد ویستارکه بطور تصادفی به 6 گروه (8-6 سر) تقسیم شد استفاده گردید. میکروجلبک اسپیرولینا به مدت 12 روز گاواژ شد و سپس با استفاده داخل صفاقی داروی اسکوپولامین تخریب حافظه انجام شد. ارزیابی تثبیت حافظه با آزمایش حافظه مهاری اجتنابی انجام شد. قبل از انجام آزمایش جهت سازگاری با دستگاه، حیوان در بخش روشن دستگاه قرار گرفته و بعد از باز شدن درب گیوتینی و ورود حیوان به قسمت تاریک، حیوان از دستگاه خارج وبه قفسش منتقل می گردید. نیم ساعت پس از سازگاری، آموزش انجام می گردید به این صورت که پس از ورود حیوان به قسمت تاریک، شوکی با جریان mA 7/0 به مدت 3 ثانیه به کف پای حیوان اعمال می گردید. 24 ساعت بعد، آزمایش تثبیت حافظه انجام می شد به این ترتیب که بعد از قرار دادن حیوان در بخش روشن دستگاه، میزان تاخیر حیوان در ورود به بخش تاریک که روز قبل در آنجا شوک دریافت کرده بود ثبت می شد.این میزان تاخیر معیار ارزیابی میزان تثبیت حافظه می باشد. اطلاعات با روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها : طبق نتایج ما اسکوپولامین با دوز mg/kg 2 بطور معنی داری (05/0P<) حافظه را تضعیف نمود.استفاده از میکروجلبک خوراکی با دوز mg/kg200 موجب تقویت معنی دار (05/0P<) حافظه تضعیف شده ناشی از اسکوپولامین و نیز کاهش معنی دار (001/0P<) سطح مالون دی آلدئید که یک فاکتور نشان دهنده استرس اکسیداتیو می باشد گردید.نتیجه گیری: استفاده از میکروجلبک اسپیرولینا میتواند موجب بهبود نقصان حافظه گردد و احتمالا این اثر بواسطه اثرات آنتی اکسیدانی اسپیرولینا ایجاد می گردد.