بررسی مولفه های توسعه پایدار در طراحی مجتمع های مسکونی بلندمرتبه

رشد سریع جمعیت جهان و تمرکز آن در شهرها، مفهوم توسعه پایدار شهری به عنوان مولفه اساسی تاثیرگذار بر چشم انداز بلندمدت جوامع انسانی را مطرح کرده است. در شرایطی که نیاز به مسکن روز به روز بیشتر می شود و همچنین استفاده از زمین جهت ساخت و ساز محدود تر می شود ایجاد مجتمع های مسکونی بلند مرتبه ضروری به نظر می رسد. در این میان طراحی مجتمع های مسکونی با رویکرد توسعه پایدار که هدف اصلی آن ایجاد حداکثر آسایش است و کمترین صدمه را به محیط زیست وارد می کند یک ضرورت به نظر می رسد. طبق مطالعات انجام شده، توسعه عمودی یکی از راهکارهای دستیابی به پایداری محیط به شمار می رود. این تحقیق با هدف استخراج راهکارهای انعطاف پذیر در طراحی مجتمع مسکونی پایدار انجام پذیرفت. برای این منظور ابتدا مفاهیم اصلی همچون نیاز به مسکن، توسعه پایدار، و عوامل موثر در دستیابی به پایداری محیط مجتمع های مسکونی با روش کتابخانه ای مورد مطالعه قرار گرفته و پس از آن روش های مختلف طراحی ساختمان های مسکونی بلند مرتبه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد حیاط مرکزی به عنوان عنصری وحدت بخش در جهت حفظ انرژی، احترام به ساکنین، ، طراحی هماهنگ با طبیعت و استفاده از فضای سبز در مجتمع مسکونی؛ استفاده از مصالح پایدار به دلیل تجدید پذیربودن و قابلیت بازیافت مجدد، فضاهای نیمه باز نیاز مجتمع مسکونی به نور طبیعی و فضاهای نیمه عمومی نیاز کاربران به انجام فعالیت در محیط مجتمع مسکونی را فراهم کرده است.