بررسی آزمایشگاهی تاثیر میزان نسج دندانی از دست رفته بر مقاومت به شکست دندان های پرمولر بالای معالجه ریشه شده

مقدمه: از آنجایی که معالجه دقیق ریشه با حفظ هرچه بیشتر ساختارهای دندانی از عوامل اصلی موفقیت ترمیم دندا نهای اندو شده به شمار م یآیند بنابراین بررسی تاثیر میزان نسج از دست رفته دندانی بر مقاومت به شکست این دندا نها ضروری به نظر م یرسد. لذا این مطالعه در نظر دارد تاثیر میزان از دست رفتن قسم تهای مختلف نسوج دندانی را بر مقاومت به شکست دندا نهای ترمیم ریشه شده بدون استفاده از رستوریشن های غیرمستقیم بررسی نماید. روش کار: در این مطالعه تجربی – آزمایشگاهی، تعداد 70 عدد دندان پر همولر اول فک بالای سالم بطور تصادفی در 7 گروه 10 تایی قرار داده شدند و گرو ه ها به ترتیب شاهد، فقط حفره دسترسی،تراش MOD ، تراش کاسپ باکالی، تراش کاسپ پالاتالی، تراش کاسپ باکالی و مارجینال ریج، تراش کاسپ پالاتالی و مارجینال ریج بود. قسمت تاجی دندا نها با استفاده از کامپوزیت نوری به صورت لایه لای هترمیم شدند. در نهایت نمون هها توسط دستگاه اینسترون تحت نیروی فشاری با زاویه 45 درجه نسبت به هر شیب کاسپی در وسط کاسپ با سرعت ثابت 1 میلی متر بر دقیقه قرار گرفته و مقاومت به شکست آ نها بر حسب نیوتن اندازه گیری شد و نحوه شکست نمونه ها با بزرگنمایی 20 برابر تحت استریو میکروسکوپ بررسی گردیدند.یافته ها: نیروی مقاومت به شکست دندانهای معالجه ریشه شده در گروه های مختلف به ترتیب از اول تا هفتم 92 / 52 ± 13 / 797 ، 40 / 131 ± 50 / 722 ، 20 / 203 ± 15 / 432 ، 86 / 195 ± 66 / 592 ، 09 / 33 ±/ 124/53 ، 18/45 ± / 85/17 ، 5/21 ± 26/03 نیوتن بود. آزمون آماری ANOVA بیانگر وجود اختلاف معنی دار میان گرو ه های مختلف از لحاظ مقاومت به شکست آنها بود 000 / . P = 0 نتیجه گیری: نتایج نشان داد مقاومت به شکست دندا نها تاثیر قابل توجهی از میزان نسج از دست رفته میپذیرد. در این مطالعه برداشتن کاسپ پالاتالی دندان و مارجینال ریج کاهش چشم گیری را در مقاومت به شکست دندا نها داشت. در حالیکه برداشتن کاسپ باکالی به تنهایی نمیتواند تاثیر قابل ملاحظ های داشته باشد