همبستگی بین دامنهCMAPعضله بازکننده کوتاه انگشتان پا در پی تحریک عصب پرونیال و شاخصHbA1C در بیماران مبتلا به دیابت نوع2

سابقه و هدف: نوروپاتی محیطی دیابت DPN: Diabetic peripheral neuropathy رایجترین عارضه دیابت است که عدم تشخیص بهموقع آن منجر به زخم پا و آمپوتاسیون اندام فرد میشود. استاندارد طلایی برای بررسیDPN روش الکترودیاگنوستیک EDX است؛ اما محدودیتهایی زیادی دارد. تخمین شاخص هایEDX به وسیله معادلات رگرسیونی حایز اهمیت میباشد. در این ارتباط هدف از مطالعه حاضر،تعییین همبستگی بین دامنه CMAPعضله بازکننده کوتاه انگشتان پا در پی تحریک عصب پرونیال و شاخصHbA1Cدر بیماران دیابت نوع 2 میباشد مواد و روشها: از بین 730 زن مبتلا به دیابت نوع2. 33 نفر در این مطالعه شرکت نمودند. میانگین و انحراف استاندارد سن، جرم، قدHbA1C و FBS ،BMI آنها به ترتیب 7.36 ± 48.30 سال 69.68 ± 8.38 کیلوگرم 1.59 ± متر 0.07 .±27.32 3.24کیلوگرم بر مجذور قد برحسب متر 180.94 52.09±میلی گرم بر بر دسی لیتر و 8.65 ± 0.28 درصد بود. با استفاده از دستگاهEMG/NCV4000 Sعصب پرونیال تحریک شد و مقدار دامنه CMAPعضله بازکننده کوچک انگشت پا EDB(ثبت گردید. علاوهبراین، با استفاده از نرم افزارSPSS 22و متغیرهای پیشبینBMI و HbA1Cمعادله رگرسیون خطی برای تخمین دامنهCMAPباسطح معناداریP<0.05 به دست آمد یافته ها: تنها متغیرHbA1Cوارد مدل رگرسیون شد و معادله رگرسیونHbA1C . Y=9.354=(-0.638) بهدست آمد. مجذور ضریب همبستگی چندگانه تعدیلشده نیز نشان داد کهHbA1Cمیتواند 34 درصد از تغییرات دامنهCMAPعضله EDBرا تبیین کند.نتیجه گیری: متغیرHbA1Cاز قابلیت پیشبینی شاخص هایEDXبرخوردار میباشد. با تشخیص به موقع DPNبه وسیله معادلات رگرسیونی در مطب میتوان با شروع به موقع درمان از عوارض خطرناک دیابت کاست.