گزارش یک مورد ایست قلبی در حین بیهوشی عمومی

سابقه: ایست قلبی در حین بیهوشی پدیدهای بالقوه کشنده و نادر است که امروزه علیرغم وجود داروها، تجهیزات و مانیتورینگ های پیشرفته هنوز به عنوان یک مساله مهم برای متخصصان بیهوشی مطرح میباشد.معرفی بیمار: بیمار مردی 38 ساله، گچکار و معتاد به مواد مخدر بود که برای انجام جراحی لامینکتومی بستری شده بود. در شرح حال بیمار سابقه هیچگونه بیماری و مصرف دارو ثبت نگشته بود. اینداکشن بیهوشی با تجویز وریدی 2 میلیگرم میدازولام، 10 میکروگرم سوفنتانیل و 300 میلیگرم تیوپنتال سدیم همراه با 30 میلیگرم آتراکوریوم به صورت آهسته انجام شد. پس از اینداکشن، بیمار بهطور ناگهانی دچار تنگی نفس،برادیکاردی شدید و ایست قلبی گردید. در ادامه، بلافاصله عملیات احیای قلبی- ریوی آغاز گشت و بیمار اینتوبه شد. سرانجام، بیمار ثبات همودینامیک یافت و بهطور کامل بیدار و هوشیار گردید. لوله تراشه بیمار در اتاق عمل خارج گشت و بیمار به CCU منتقل شد. شایان ذکر است که تمام آزمایشات بیمار پس از ایست قلبی نرمال بود؛ از این رو با حال عمومی خوب مرخص شد. با توجه به اعتیاد و تجویز داروهای آتراکوریم وتیوپنتال سدیم به نظر میرسد که محتملترین علت ایست قلبی در حین بیهوشی ناشی از واکنشهای آلرژیک میلیگرم آتراکوریوم بهصورت آهسته انجام شد. پس از اینداکشن، بیمار بهطور ناگهانی دچار تنگی نفس، برادیکاردی شدید و ایست قلبی گردید. در ادامه، بلافاصله عملیات احیای قلبی- ریوی آغاز گشت و بیمار اینتوبه شد. سرانجام، بیمار ثبات همودینامیک یافت و بهطور کامل بیدار و هوشیار گردید. لوله تراشه بیمار در اتاق عمل خارج گشت و بیمار به CCU منتقل شد. شایان ذکر است که تمام آزمایشات بیمار پس از ایست قلبی نرمال بود؛ از این رو با حال عمومی خوب مرخص شد. با توجه به اعتیاد و تجویز داروهای آتراکوریم وتیوپنتال سدیم به نظر میرسد که محتملترین علت ایست قلبی در حین بیهوشی ناشی از واکنشهای آلرژیک آنافیلاکسی بوده باشد.نتیجهگیری: گزارش حاضر بر این نکته تاکید دارد که همیشه متخصصان بیهوشی باید از مانیتورینگ مداوم بیمار و دردسترسبودن داروها و تجهیزات احیای قلبی- ریوی اطمینان حاصل نموده و آمادگی لازم برایتشخیص و برخورد مناسب با ایست قلبی ناگهانی حین بیهوشی را داشته باشند