مقایسه اثربخشی درمان ترکیبی NBUVBهمراه با پماد موضعی تاکرولیموس0.1 درصد و روشNBUVBبه تنهایی در درمان ویتیلیگو

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 453

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SJH-25-3_001

تاریخ نمایه سازی: 15 مهر 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: ویتیلیگو نوعی اختلال دپیگمانتاسیون مولتیفاکتوریال وابسته به فاکتورهای ژنتیکی و غیرژنتیکی است. این اختلال حاصل فقدان عملکرد ملانوسیتهای پوستی میباشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان ترکیبیNarrow Band-Ultraviolet B NB-UVBهمراه با پمادموضعی تاکرولیموس0.1 درصد و روش NBUVBبه تنهایی در درمان ویتیلیگو انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور، 60 ا ض یعه قرینه و دوطرفه متعلق به 30 بیمار مبتلا به ویتیلیگو انتخاب شد و بیماران به صورت ت صادف ی به دو گروه درمانی تقس یم گردیدند. برای گروه مداخله با 30 ا ض یعه، فتوتراپی با استعمال پماد موضع ی تاکرولیموس0.1 درصد و برای گروه کنترل با30ض ایعه قرینه و ا ض یعات گروه مداخله، فتوتراپی با پماد او سر ین (پلا سبو ) تجویز گردید. در هر دو گروه در ابتدای درمان، یک ماه و نیم و سه ماه پس از آن اندازه ا ض یعات از طریق فتوگرافی و میزان رپیگمانتاس یون با ا ستفاده از س ی ستم امتیازدهی(Visual Approach Slope Indicator) VASIمورد ارزیابی قرار گرفت ونتایج در چکلی ست ثبت شد . در ادامه، داده های گردآوری شده با ا ستفاده از نرمافزار SPSS16تجزیه وتحلیل گردیدند.یافته ها: میانگین سن ی بیماران31.60 سال بود و 18 نفر از آنها ( 60 در صد ) زن و 12 نفر ( 40 در صد )مرد بودند. میانگین و انحراف معیار اندازه ضایعه دپیگمانته در فتوگرافی بیماران دو گروه مداخله و کنترل درابتدای درمان ضایعه مورد مداخله و کنترل در بدو درمان بهترتیب معادل 5.41 2.81±و ±5.40 2.82 در یک ماه و نیم پس از درمان بهترتیب4.59 2.77±و 4.69 2.84±سه ماه پس از درمان معادل3.85 2.35±و 4.66 ± 2.80 بهدست آمدP> 0.05 میانگین نمرهVASIنیز در گروه مداخله و کنترل در ابتدای درمان به ترتیب 0.50 0.51± و 0.53 0.51±یک ماه و نیم پس از درمان بهترتیب1.44 1.46±و 1.13 1.01± و در ماه سوم در مان معادل2.18 ± 1.57و 1.52 1.21±گزارش گردید P> 0.05 علاوهبراین، درصد رپیگمانتاس یون در گروه مداخله و کنترل یک ماه و نیم پس از درمان18.25 و14.12درصد و در ماه سوم درمان 30.63 و 19 درصد بهدست آمد نتیجهگیری: اگرچه درصد رپیگمانتاسیون ضایعات ویتیلیگو با درمان ترکیبی بیشتر از مونوتراپی بود؛ اما بین دو روش درمانی از نظر درصد رپیگمانتاسیون تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد.

نویسندگان

آمنه یزدانفر

دانشیار، گروه پوست، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

آذر پیردهقان

دانشیار، گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

بهاره ابراهیمی

دستیار گروه پوست، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران