بررسی ارتباط دروس کاربینی و کارآموزی با اشتغال و کارآفرینی (مورد مطالعه دانش آموختگان دانشگاه جامع علمی کاربردی مرکز بندرلنگه)

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین دروس کاربینی و کارآموزی با اشتغال و کارآفرینی دانش آموختگان دانشگاه علمی کاربردی انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموختگان سال1393 تا 1394 دانشگاه جامع علمی کاربردی مرکز بندرلنگه میباشد. حجم نمونه طبق جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 260 نفر میباشد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های محقق ساخته کاربینی، کارآموزی، اشتغال و کارآفرینی و ساز و کارهای اجرایی بهبود عوامل موثر می باشد. به منظور احراز روایی پرسشنامه ها از روایی محتوایی استفاده شد، همچنین پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 0/89، 0/84، 0/88، 0/91 و 0/89 بدست آمد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی پیمایشی و ازنوع همبستگی است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش آمار توصیفی و آمار استنباطی که عبارتند از میانگین، انحراف استاندارد، همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین کاربینی و کارآموزی با اشتغال و کارآفرینی دانش آموختگان رابطه وجود دارد؛ بنابراین با توجه به اهمیت این دروس در کارآفرینی و اشتغال دانش آموختگان، پیشنهاد می شود دانشجویان در مورد اهداف برنامه و دوره قبل از شروع دوره کاربینی و کارآموزی به گونه ای مناسب توجیه شوند که بتوانند حداکثر بهره را در این دوره ببرند.