ویژگی های شخصیتی و سبک های مدیریت تعارض مدیران در دانشگاه علامه طباطبایی (ره)

شخصیت مدیران، در فرآیند و انتخاب روش حل تعارض و سبک مدیریت تعارض تاثیرگذار است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی با سبک های مدیریت تعارض در دانشگاه علامه طباطبایی بود. این مطالعه میدانی از نوع مقطعی به شیوه همبستگی در سال 1391 روی 44 نفر از مدیران (عالی، میانی و گروه) و 44 نفر از کارمندان تابع آنها در حوزه ریاست دانشکده های دانشگاه علامه طباطبایی (ره) در شهر تهران با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. ویژگی های شخصیتی مدیران براساس پرسشنامه شخصیت NEO و سبک مدیریت تعارض براساس پرسشنامه مارس روبرت مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج به کمک روش های آمار توصیفی و استنباطی با نرم افزار SPSS19 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها حاکی از آن است سبک تهاجمی و قاطع بیشترین فراوانی را در بین مدیران و سبک بینابین کمترین فراوانی را به خود اختصاص داده است. بنابراین کد2 (در شرح ویژگی های شخصیتی که بیانگر شخصیت متغیر افراد یعنی نمرات بین 25 تا 48 است بیشترین فراوانی و کد1 نمرات بین 12 تا 24 کمترین فراوانی را در این ویژگی های شخصیتی به خود اختصاص داده اند. کد2 بیشترین فراوانی را در ویژگی شخصیتی اشتیاق به تجارب تازه و بعد از آن به ترتیب در درون گرایی- برون گرایی، توافق پذیری، پایداری هیجانی و مسیولیت پذیری داشته است. تمامی مدیران از هر ویژگی کم و بیش هرسه سبک مدیریت تعارض را دارا می باشند ولی اکثریت %71 دارای سبک تهاجمی و قاطع و اقلیت%2 دارای سبک بینابین می باشند. بین هیچ یک از ویژگی های شخصیتی و سبک های مدیریت تعارض مدیران این دانشگاه رابطه ای وجود ندارد. بنابراین مدیران این دانشگاه با حداکثر فراوانی کد2 در ویژگی شخصیتی اشتیاق به تجارب تازه، بیشتر از سبک تهاجمی و قاطع و کمتر از سبک بینابین استفاده می کنند. شخصیت متغیر افراد در این ویژگی های شخصیتی، عدم ثبات و عدم رابطه معنادار در انتخاب سبک های مدیریت تعارض را نشان می دهد.