بررسی رابطه رهبری اخلاقی با توانمندسازی کارکنان درمانی بیمارستانهای شهر ساوه

رهبری اخلاقی، نمایش رفتار مناسب بهصورت هنجاری از طریق اعمال شخصی و روابط بین فردی و ترویج اینگونه رفتارها در میان پیروان از طریق ارتباطات دوجانبه، تشویق و تصمیم گیری است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه رهبری اخلاقی با توانمندسازی کارکنان درمانی بیمارستان های شهر ساوه انجام پذیرفت. این تحقیق با توجه به اهداف و فرضیات مطرح شده از نوع هدف کاربردی و از نظر روش جمع آوری اطلاعات توصیفی از شاخه پیمایشی میباشد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه کارکنان درمانی بیمارستانهای موجود در شهر ساوه میباشد که تعداد این بیمارستانها 3 بیمارستان میباشد که در حدود 300 کارمنددرمانی دارند در این صورت حجم نمونه پژوهش حاضر با کمک جدول کرجسی و مورگان در حدود 169 نفر برآورد میشود. روش نمونه گیری در این تحقیق روش نمونه گیری تصادفی از نوع طبقه ای میباشد. در این پژوهش از روشهای میدانی شامل روش پرسشنامه ای جهت جمعآوری اطلاعات استفاده شده است. پرسشنامه پژوهش با استفاده پرسشنامه استاندارد اسپیترز (1995) و در بعد رهبری اخلاقی با پرسشنامه استاندارد کالشون و همکارانش (2011) عملیاتی میشود. برای سنجش پایایی در این تحقیق از روش آلفای کرونباخ در این پژوهش دریافتیم بین گرایش کارکنان به انصاف رهبری اخلاقی با توانمندسازی کارکنان درمانی بیمارستانهای شهر ساوه رابطه وجود دارد. در این صورت با توجه به نتایج به دست آمده چنین به نظر میرسد که با افزایش گرایش کارکنان از سوی رهبران توانمندسازی کارکنان افزایش مییابد. همچنین در پژوهش حاضر دریافتیم بین بازخوردهای ارشادی رهبری اخلاقی با توانمندسازی کارکنان درمانی بیمارستانهای شهر ساوه رابطه وجود دارد. علاوه بر این، نتایج حاصل از بررسی فرضیه اصلی پژوهش حاکی از آن است که بین رهبری اخلاقی و توانمندسازی کارکنان درمانی بیمارستانهای شهر ساوه رابطه وجود دارد.