راهبردهای توسعه منطقه ای با تاکید بر تقویت ارتباطات فضاهای پیراشهری مورد: شهرستان رشت

استراتژی توسعه منطقه ای (RDS) به عنوان یکی از آخرین دستاوردهای جامعه علمی، برای دستیابی به توسعه و تعادل منطقه ای بوده است. هدف این پژوهش، تدوین  RDSبرای شهرستان رشت با تاکید بر ارتقای تعاملات و روابط پیراشهری بوده است چراکه این شهرستان از ابتدای شکل گیری، شرایط منحصربه فردی را به نسبت به شهرهای پیرامونی خویش تجربه نموده و گرایشی روزافزون به تمرکزگرایی داشته است. بنابراین ضرورت به کارگیری راهبردی که درصدد ارتقای ارتباطات فضاهای پیراشهری باشد و تنها معطوف به خود –بدون توجه به ارتباطات و روابط پیرامونی-نباشد، ضروری می نماید. درواقع پیشبرد اهداف RDS محدود به یک منطقه ی مشخص نمی شود و توجه به روابط متقابل و چند سویه که از اصول اولیه ی آن است، سبب می شود ضمن پوشش دادن نواحی پیرامونی و درگیر نمودن آن ها در فرآیند توسعه، توسعه ای هدفمند و همه جانبه صورت گیرد. بدین منظور در پژوهش حاضر جهت تدوین الگوی استراتژی توسعه ی منطقه ای با روش دلفی از 30 کارشناس منتخب و خبره در سطح کشور و استان استفاده گردید. پس ازاین مرحله، ماتریس های سوات، ارزیابی موقعیت استراتژیک و اقدام، انتخاب استراتژی اصلی تهیه و با استفاده از مدل ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی به تدوین اولویت های راهبردی توسعه منطقه پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان داد در شرایط فعلی تمرکزگرایی شدید و سرریز شدن بخش قابل توجهی از جمعیت، منابع و امکانات در شهرستان رشت اتفاق افتاده است. پیامد شرایط موجود، بار مسئولیت بالای شهرستان و عدم رقابت پذیری سایر مناطق شهرستان رشت و درنتیجه عدم تعامل قابل قبول بین فضاهای پیراشهری بوده است.