مقایسه تیپ شخصیتی، نقش حمایتی خانواده و سازگاری اجتماعی در معتادان بهبود یافته و غیر بهبود یافته مراجعه کننده به مراکز اقامتی میان مدت شهر سنندج

هدف پژوهش حاضر مقایسه تیپ شخصیتی، نقش حمایتی خانواده و سازگاری اجتماعی در معتادان بهبود یافته و غیر بهبود یافته مراجعه کننده به مراکز اقامتی میان مدت شهر سنندج بود. طرح پژوهش مورد استفاده علی مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه معتادان بهبود یافته و غیر بهبود یافته مراجعه کننده به مراکز اقامتی میان مدت شهر سنندج بود. تعداد معتادان غیر بهبود یافته برابر با 134 نفر بود که با استفاده از روش همتاسازی با گروه معتادان بهبود نایافته 134 نفر معتاد بهبود یافته را نیز از طریق روش دردسترس انتخاب و مورد آزمون قرار دادیم. اطلاعات از طریق پرسشنامه های تیپ شخصیتی، نقش حمایتی خانواده و سازگاری اجتماعی جمعآوریشد و توسط نرم افزار SPSS24 تجزیه و تحلیل شد. روش مورد استفاده برای آزمون فرضیه های پژوهش آزمون تحلیل آنوا و مانوا بود، فرضیه ها در سطح 0/05 آزمون شد. یافته های تحقیق نشان داد که در مقیاس های تیپ شخصیتی، نقش حمایتی خانواده و سازگاری اجتماعی بین معتادان بهبود یافته و غیر بهبود یافته تفاوت معنادار وجود دارد. بدین گونه که میزان تیپ شخصیتی A و B ، نقش حمایتی خانواده و سازگاری اجتماعی در معتادان بهبود یافته بیشتر از معتادان غیر بهبود یافته می باشد. یافته های این پژوهش نقش مهم تیپ شخصیتی، نقش حمایتی خانواده، سازگاری اجتماعی را نشان می دهد که می توانند با گرایش به سوءمصرف مواد و بازگشت به اعتیاد رابطه داشته باشند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که به کارگیری تدابیری ویژه برای افزایش نقش حمایتی خانواده و سازگاری اجتماعی در معتادان، برای ترک اعتیاد و جلوگیری از بازگشت آنان امری ضروری به نظر می رسد