برگی از کارنامه ی موشان و گربگان در ادب فارسی
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 393
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PLLJ-3-9_005
تاریخ نمایه سازی: 20 مهر 1398
چکیده مقاله:
با توجه به سابقه کهن بیان داستانهای تمثیلی از زبان حیوانات در ملل مختلف (فابل های ازوپ در قرن ششم قبل از میلاد، پنجاتنترای هندی، مزرعه حیوانات، کلیله و دمنه، مرزبان نامه و ...) که نسبت دادن ویژگیهای انسانی به حیوانات، امری معمول بوده است. در ادب فارسی نیز از زبان حیوانات و طنزهای ظریف و تاثیرگذار خلق کردن، غنا و تحرک و پویایی بیشتری به مباحث ادبی بخشیده است. آنها مثل آدمیان عمل میکنند، سخن میگویند، مکر میورزند، میجنگند، گول میخورند و ... ویژگی هایی که گاه نزدیک به یکدیگر و گاه تقریبا متفاوت تکرار میشوند و در نهایت وجهه نمادین مییابند. مثلا در مثنوی، طاووس نمونهای از مردم منافق و دو رنگ است، در منطقالطیر نمونهی اهل ظاهر است، در سیرالعباد الی المعاد گرگ و سگ و موش و خوک، نماد حرص هستند. افعی نماد حسد و نهنگ نماد هوی و شهوت است و حکایت گربه و موش خود حکایت اندر خم دیگری است. گربه منافق است و مکار و با دست و روی شستن ادعای زهد دارد و دزدی میکند به همین سبب در روز قیامت اجر و مزدی نخواهد داشت و موش زیر بر است و ناپاک و ... در این مقال به بررسی جایگاه فرهنگی و نقش نمادین گربه و الزاما موش در اوراقی از متون ادبی، از جمله موش و گربه عبید زاکانی و گربه و موش شیخ بهایی، توام با دیدگاههای نقد جامعه شناسی پرداخته خواهد شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا دری
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :