ارزیابی تغییرات کاربری اراضی و پوشش زمین با استفاده از تکنیک های سنجش از راه دور و GIS (مطالعه موردی: شهرستان اهواز)

سطح زمین به دلیل فعالیت های اقتصادی- اجتماعی و پدیده های طبیعی در معرض تغییرات سریع کاربری اراضی و پوشش زمین قرار می گیرد. تحقیق حاضر با هدف بررسی روند تغییرات کاربری اراضی و پوشش زمین در یک دوره 21 ساله در شهرستان اهواز صورت گرفته است. بدین منظور از تصاویر ماهواره ای لندست 5 در سال 1377، لندست 7 در سال 1387 و لندست 8 در سال 1398 استفاده شده است. پس انجام تصحیحات لازم، از شاخص NDVI برای شناسایی پوشش گیاهی و از شاخص NDSI برای شناسایی اراضی شور استفاده شد. به منظور شناسایی و تهیه نقشه کاربری های منطقه مطالعاتی مشتمل بر (پهنه آبی، ساخته شده، کشاورزی، بایرف اراضی شور و تپه ماسه) از روش طبقه بندی نظارت شده ماشین بردار پشتیبان (SVM) استفاده شد. سپس برای ارزیابی دقت طبقه بندی صورت گرفته، دقت کل و ضریب کاپا برای هریک از نقشه های طبقه بندی شده محاسبه گردید؛ که نقش تولید شده سال 1377 با دقت کلی 96% و ضریب کاپای 95% و نقشه تولید شده 1387 با دقت کلی 95% و ضریب کاپای 93% و نقشه تولید شده 1398 با دقت کلی 94% به دست آمد. سپس برای محاسبه تغییرات در کاربری های پهنه مورد بررسی در سه دوره فوق از مدل LCM بهره گرفته شد. نتایج این پژوهش نشان داد که بیشترین تغییرات در طی سه دوره ی مورد مطالعه را اراضی پهنه آبی داشته است که این حجم تغییر در طی این سه دوره 47/54 کیلومتر مربع کاهش را نشان می دهد. از سوی دیگر، شدت افزایش مساحت در طی دوره 1377 تا 1398 در اراضی ساخته شده رخ داده است که حدود 130/05 کیلومتر مربع بوده است.