معیارهای محیط زیستی و توسعه پایدار

رشد روزافزون پدیده های مختلف انسانی و طبیعی تاثیرگذار همچون تغییر اقلیم، آلودگی های صنعتی، ریزگردها و تخریب های گوناگونی که خواسته و ناخواسته بنا به دلایلی همچون چرای بی رویه، دام، تغییر کاربری، توسعه نامناسب مناطق مسکونی و همچنین مدیریت غلط به طبیعت و عرصه های طبیعی تحمیل می گردد، باعث برهم خوردن تعادل و پایداری اکولوژیک در سرزمین می شود. به همین جهت لازم است که بررسی تاثیر پدیده های مختلف در منابع طبیعی برای مدیریت پایدار بسیار مهم و ضروری احساس شود. چشم انداز زاگرس که در تامین 40 درصد از منابع آب و حفظ خاک گستره وسیعی از کشور نقش اساسی دارد، رویشگاه بیش از 25 درصد گونه های گیاهی بومی کشور و سکونتگاه حدود یک سوم از جمعیت کشور است حه حیات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی این مردم وابسته به این اکوسیستم می باشد، از سوی دیگر با توجه به نقش انکارناپذیری که این ذخایر در ادامه پشتیبانی از این عملکردها داراست، سبب گردیده که این چشم انداز مهم و حیاتی زیر فشار شدید و حتی در معرض خطر نابودی قرار گیرد، بنابراین اجرای مدیریت پایدار به علت تداوم عملکردهای ذکر شده از ضروریات حفظ این مناطق می باشد. مدیریت پایدار نیز بدون آگاهی از وضع موجود و روندهای پیش رو، در ساختار و عملکرد این اکوسیستم ناممکن است. از این رو، پایش اکولوژیک با توجه به ویژگی هایی که ذکر شد، اگربه درستی طراحی و اجرا شود، امکان فراهم کردن این اطلاعات را برای مدیریت پایدار این عرصه های طبیعی به همراه خواهد داشت. در این راستا، با شناخت و بررسی اهداف توسعه پایدار و اقداماتی که تاکنون در سلسله جبال زاگرس انجام گرفته، می توان به روش های اصولی و همچنین ارائه راهکارهایی کارآمد و همسو با توسعه پایدار برای مدیریت صحیح و منطقی در جهت رفع نیازهای اکولوژیکی و اقتصادی- اجتماعی، متناسب با توان این سرزمین دست یافت.