تاثیر روشهای مختلف کشت در اراضی شور بر کمیت و کیفیت چغندرقند
محل انتشار: دوفصلنامه چغندرقند، دوره: 29، شماره: 2
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 390
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JRSB-29-2_005
تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1398
چکیده مقاله:
کشت اغلب محصولات زراعی در مناطقی از استانهای اصفهان، آذربایجان شرقی و غربی و سایر مناطق کشور که دارای آب و خاک شور می باشند با مشکل روبرو است. بذور گیاهان متحمل به شوری مثل پنبه و چغندرقند اگر در زمان جوانهزنی از منطقه تجمع نمک دور باشند بهتر میتوانند سبز شوند و در نهایت عملکرد قابل قبولی داشته باشند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر روشهای مناسب کشت چغندرقند بر کمیت و کیفیت چغندرقند در اراضی با محدودیت شوری در سالهای 1383 و 1384 در قالب آزمایش کرتهای سه بار خرد شده در ایستگاه تحقیقاتی رودشت اصفهان انجام شد. کرت اصلی شامل آبیاری در طی فصل رشد با دو سطح شوری 8 و 12 دسیزیمنس بر متر، کرتهای فرعی شامل دو تاریخ کاشت و کرتهای فرعی فرعی شامل سه روش کشت به صورت دو ردیفه در زیر خط داغ آب، به صورت خط در کرت و کشت بذور بر بالای پشته بودند. نتایج نشان داد اعمال تیمار شوری آب آبیاری 12 دسیزیمنس بر متر نسبت به تیمار شوری آب آبیاری هشت دسیزیمنس بر متر در طی فصل رشد، به صورت معنیدار موجب کاهش عملکرد ریشه و عملکرد قند ناخالص به ترتیب 17 و 18 درصد شد. شوری آب آبیاری بیشترین تاثیر را بر عملکرد ریشه داشت. با تاخیر در کاشت به صورت معنیدار عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص و عملکرد قندخالص به ترتیب 31، 46 و 30 درصد کاهش یافت. کاهش عملکرد قند ناخالص و عملکرد قندخالص در نتیجه کاهش عملکرد ریشه بود. بین روشهای کشت، روش کشت خط در کرت با روشهای دیگر مورد مطالعه از لحاظ آماری تفاوت معنیدار نشان نداد. عملکرد قند ناخالص و عملکرد قندخالص در روش کشت دو ردیفه، نسبت به دو روش دیگر بالاتر بود. تاخیر در کشت موجب کاهش معنیدار عملکرد قند در آزمایش گردید و قابل توصیه نمیباشد. در مجموع روش کشت دو ردیفه به علت سهولت بیشتر در آبیاری، امکان کشت مکانیزه و کاهش هزینههای تولید در اراضی شور نسبت به دو روش دیگر قابل توصیه میباشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدرضا جهاداکبر
مربی پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی اصفهان
بابک بابایی
مربی پژوهشی موسسه تحقیقات چغندرقند-
جهانشاه بساطی
مربی پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمانشاه
زهرا عباسی
مربی پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان