تاثیرسیستم های مختلف آبیاری روی میزان آلودگی مزارع چغندرقند به لارو طوقهبر آگروتیس Agrotis spp.، برگ خوارکارادرینا Spodoptera exigua Hb. و برگ خوار پرودنیا Spodoptera litorallis Bois
محل انتشار: دوفصلنامه چغندرقند، دوره: 25، شماره: 2
سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 385
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JRSB-25-2_005
تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1398
چکیده مقاله:
این تحقیق به بررسی تاثیر روش های نوین آبیاری (آبیاری بارانی) در مقایسه با آبیاری نشتی (عرف منطقه) روی تغییرات جمعیت حشرات مهم چغندرقند پرداخت. در هر سال زراعی (77-1375) سه قطعه زمین انتخاب و هر کدام از قطعات به یکی از روش های آبیاری نشتی، بارانی کلاسیک و سنترپیوت اختصاص یافت. در هرکدام از سه قطعه، 20 کرت به صورت تصادفی انتخاب و در 10 کرت با حشرات به طریق شیمیایی (شاهد) مبارزه شد و در 10 کرت دیگر هیچ گونه مبارزه ای انجام نشد. در طول دوره رشد به صورت هفتگی از حشرات آماربرداری شد. نتایج نشان داد از نظر عملکرد ریشه بین سیستم آبیاری نشتی (13/71 تن در هکتار) و سنترپیوت (34/61 تن در هکتار) اختلاف معنی دار آماری وجود دارد ولی آبیاری نشتی و کلاسیک در یک گروه آماری قرار گرفتند. عملکرد شکر سفید در روش های مختلف آبیاری کلاسیک، نشتی و سنترپیوت بهترتیب 92/7 و 96/8 و 39/7 تن در هکتار بود که بین روش های آبیاری کلاسیک و نشتی در سطح احتمال پنج درصد اختلاف معنی دار وجود داشت ولی این تفاوت بین دو تیمار آبیاری سنترپیوت و کلاسیک معنی دار نشد. میزان آلودگی بوته های چغندرقند به حشرات کرم طوقه بر (Agrotis spp.) و برگ خوار (Spodoptera exigua) در آبیاری نشتی بهترتیب 146/1 و 033/2 درصد، در آبیاری کلاسیک بهترتیب 858/0 و69/1 درصد و در روش سنترپیوت 872/0 و 692/1 درصد بود که میزان آلودگی در روش نشتی از دو روش دیگر در سطح احتمال پنج درصد به شکل معنیدار بیشتر بود. جمعیت لارو برگ خوار (S. litorallis) نیز در روش آبیاری کلاسیک (932/0) نسبت به آبیاری نشتی (825/0) بهنحو معنی داری بیشتر بود. سم پاشی و عدم سمپاشی تاثیر معنیداری بر درصد خسارت حشرات در آبیاری نشتی و سنترپیوت نداشت ولی در روش کلاسیک، عملکرد ریشه در کرتهای سم پاشی شده (99 /71 تن در هکتار) بهنحو معنیداری بیش از کرتهای بدون سم پاشی (92/66 تن در هکتار) بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدرضا ملک زاده
مربی پژوهشی موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور
محمدرضا اوراضیزاده
مربی پژوهشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
منصور معیری
مربی پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی صفی آباد- دزفول، ایران.
رویا ارباب تفتی
مربی پژوهشی موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور- تهران، ایران.