ارزیابی سه مدیریت زراعی و شش رقم جهت صرفه جویی آب در سه ماهه اول فصل رشد در زراعت چغندرقند

تنش رطوبتی پس از سبز شدن و کشت پس از آخرین آبیاری گندم، دو مدیریتی می باشد که چغندرکاران مناطق خشک ایران جهت مقابله با کم آبی در سه ماهه اول سال به آن مبادرت می ورزند. هدف از این بررسی مقایسه این دو مدیریت زراعی با کشت زودهنگام و بدون تنش بوده که ارقام مختلف نیز در آن ملحوظ شده است. در سالهای 1372 تا 1374 در مزرعه تحقیقاتی کبوترآباد مرکز تحقیقات کشاورزی اصفهان با بافت لوم رسی سیلتی انجام شد. کرت های اصلی به سه مدیریت زراعی 1- کشت زودهنگام و آبیاری کافی (شاهد) 2- کشت زودهنگام و تنش رطوبتی پس از سبز شدن بذر تا پس از آخرین آبیاری گندم 3- کشت بعد از آخرین آبیاری گندم اختصاص داشت و شش رقم تجارتی چغندرقند بعنوان کرت فرعی در یک طرح کرتهای یکبار خرد شده با چهار تکرار منظور گردیدند. مدیریت های مورد مطالعه در سالهای 1373 و 1374 تاثیر معنی دار بر عملکرد ریشه و قند داشتند، لیکن بر سایر صفات تاثیر معنی دار نداشتند. در سال 1374 درصد قند و عملکرد قند سفید ارقام متفاوت بود. بقیه صفات در دو سال دیگر آزمایش تفاوت معنی دار نشان ندادند. کشت زودهنگام همراه با تنش در سه سال آزمایش عملکرد قند بالاتری از دو مدیریت دیگر داشت. مدیریت دیرکاشت نیز با شاهد تفاوت آماری راندمان بالاتر تولید قند را مدیریت همراه با تنش و دیرکاشت نشان دادند. پائین بودن شاهد ناشی از عارضه زردی بود که ازمایش در سه سال اجرا به آن مبتلا شد. در نتیجه بیشتر در این رابطه نیاز است و با توجه به نیاز در صرفه جویی آب دو مدیریت کشت زود هنگام همراه با تنش و دیرکشت در مناطق چغندرکاری مناطق خشک به لحاظ عملکرد قند قابل استحصال خوب و مقابله با عارضه زردی قابل توصیه می باشد.