رابطه بین اندازه بذر منوژرم با قوه نامیه و استقرار گیاه در چغندرقند

کمیت و  کیفیت مطلوب شکر تولیدی از چغندرقند به کیفیت محصول چغندر و در نتیجه به فاصله مناسب بین بوته ها در مزرعه بستگی شدید دارد. پایین بودن قوه نامیه و در نتیجه پائین بودن استقرار گیاه در مزرعه معضل جدی در تولید چغندرقند است. خاصه که در کشت مکانیزه با فواصل دقیق، حذف هزینه تنک از اهمیت زیادی برخوردار است. علاوه بر تنشهای فیزیولوژیکی و آب و هوائی که در طی جوانه زدن و ظهور جوانه ها رخ می دهد، اندازه و سایر مشخصات فیزیولوژیکی بذر به عنوان عامل کاهش دهنده قوه نامیه بذر و استقرار گیاه محسوب می شوند. در این تحقیق با استفاده از سه توده بذر از رقم منوژرم زنتیکی چغندرقند ایرانی (9597) همبستگی بین اندازه بذر (قطر و ضخامت) با قوه نامیه و قدرت سبز و استقرار گیاه مورد مطالعه قرار گرفت. توده های بذری بدون درجه بندی براساس توان قوه نامیه به سه گروه ضعیف (lot-A)، متوسط (lot-B) و عالی (lot-C) تقسیم گردیدند. در حالیکه بین قطر و قوه نامیه بذر و همچنین قطر با استقرار گیاه در توده های بذری ضعیف (lot-A) رابطه خطی و معنی دار (96/0=r) وجود داشت این همبستگی در توده بذری با کیفیت متوسط و عالی خیرخطی بود بطوریکه بذور درشت در توده های (C,B) دارای قوه نامیه و استقرار مساوی و یا کمتر از بذرهای متوسط بودند.