تعیین دز جذبی نسبت به بافت کبد در عمل رادیوتراپی توسط نوترون

در این مقاله ، یک بافت کبد واقعی همراه با بافت‎های نرمی که در قسمت جلوی آن قرار دارند (مانند چربی و پوست) به عناصر تشکیل دهندهشان تجزیه شده‎است و سپس مورد تابش دهی به‎وسیله نوترون در عمل رادیوتراپی قرار گرفته‎است. این مطالعه می تواند برای همه بافت های کبد درخصوص درمان سرطان قرار گیرد. مقادیر دز جذبی در یک بافت کبد در نتیجه برخورد بین نوترون ها با هسته عناصر تشکیل دهنده بافت کبد تعیین شده‎است. در این مطالعه ی توصیفی – مقطعی بافت کبد ، مورد تابش دهی به وسیله نوترون قرار داده‎شد و مقادیر دز جذبی یا انرژی جذب شده در هر یک از مواد تشکیل دهنده بافت کبد بدست آورده‎شد. نتایج با استفاده از آمار توصیفی با استفاده از نرم افزار Excel V2010 و SPSS V16 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‎های مطالعه حاکی از آن ‎است که اگر ترکیبات موجود در بافت کبد ، پی و پوست به عناصر تشکیل دهنده شان نظیر هیدروژن ، اکسیژن ، کربن ، نیتروژن ، سولفور و سدیم تجزیه شوند ، مقادیر دزهای جذبی نسبت به عناصر تشکیل دهنده بافت کبد ، پی و پوست که هر یک دارای اعداد جرمی مختلف می باشند. بیشترین مقادیر دز جذبی به عنصر هیدروژن و به سبب فراوانی آن مربوط است.