مقایسه تصاویر پانورامیک دیجیتال و توموگرافی کامپیوتری با دسته اشعه مخروطی در تشخیص ضایعات رادیولوسنت آپیکالی

مقدمه: رادیوگرافی پانورامیک استفاده گسترده ای در دندانپزشکی به عنوان یک تکنیک غربالگری دارد. در درمان های اندودنتیک، تشخیص و ارزیابی ناحیه پری آپیکال حائز اهمیت است. بکارگیری تکنیک های پیشرفته نظیر توموگرافی کامپیوتری با دسته اشعه مخروطی (CBCT) سبب افزایش قدرت تشخیص می شود، اما بکارگیری آن باید با دقت و در شرایط ویژه انجام شود. هدف از این مطالعه مقایسه ارزش تشخیصی تصاویر پانورامیک دیجیتال با CBCT در تشخیص ضایعات رادیولوسنت آپیکالی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تصاویر پانورامیک دیجیتال و CBCT 47 بیمار (573 ناحیه اپیکال ریشه) که به کلینیک تخصصی رادیولوژی فک و صورت جهت انجام CBCT فک بالا یا پایین مراجعه نموده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. همه این بیماران نیاز به تهیه این تصاویر برای پروسه درمانی خود داشتند. بنابراینکه CBCT مربوط به کدام فک بیمار بود، دندان های همان فک در رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال توسط یک نفر متخصص رادیولوژی فک و صورت مورد بررسی قرار گرفت. بعد از ورود اطلاعات، توافق، حساسیت (Sensitivity)، ویژگی (Specificity) به صورت کلی و برای هر کدام از فکین به صورت مجزا محاسبه شد. سطح معنی داری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: در CBCT، در 9/15% و در پانورامیک دیجیتال در 2/4% موارد ضایعه رادیولوسنت پری آپیکال قابل تشخیص بود. به طور کلی حساسیت روش پانورامیک 4/26% و ویژگی آن 100% بود. حساسیت در تشخیص ضایعات لوسنت پری آپیکال در فک پایین بیشتر از فک بالا بود. بر اساس آزمون Kappa میزان توافق بین روش پانورامیک با CBCT ضعیف ارزیابی شد (374/0(Kappa=. نتیجه گیری: پانورامیک با این که یک روش روتین غربالگر در فیلد دندانپزشکی می باشد، چندان در تشخیص وجود ضایعات پری آپیکال دقیق نبود. این محدودیت در فک بالا بیشتر از فک پایین بود.