پتانسیل کنترل زیستی جدایه های×Pseudomonas×fluorescens×در برابر باکتری عامل پوسیدگی نرم سیب زمینی

باکتریهای پکتولیتیک از جمله Pectobacterium spp مولد پوسیدگی نرم در گیاهان مهم اقتصادی از جمله سیب زمینی میباشند. در حال حاضر به کارگیری روشهای سازگار با محیط زیست هم چون استفاده از آنتاگونیستهای میکروبی در کنترل بیمارگرهای گیاهی موردتوجه است. پژوهش حاضر با هدف استفاده از جدایه های P. fluorescens در کنترل پوسیدگی نرم غده سیب زمینی ناشی از Pectobacterium carotovorum subsp.×carotovorum (Pcc) انجام گرفته است. طی نمونه برداری از ریزوسفرسیب زمینی از استانهای خراسان رضوی، همدان، اردبیل، کردستان و اصفهان، جدایه های ×fluorescens P جداسازی و با استفاده از روشهای فنوتیپی و مولکولی تائید شدند. توانایی ضد باکتریایی جدایه های حاصل علیه Pcc با استفاده از سنجش لکهای روی آگار، ارزیابی پوسیدگی روی برشهای سیب زمینی و غده کامل بررسی گردید. پس از انتخاب جدایه های منتخب، برخی از صفات بیوکنترلی شامل تولید سیدورفور، سیانیدهیدروژن، آنزیمهای تجزیه کننده دیواره سلولی، تشکیل بیوفیلم و نیز صفات رشدی همچون تولید اکسین و توانایی حلالیت فسفات موردبررسی قرار گرفتند. همچنین ژنهای مربوط به تولید متابولیتهای ثانویهی فلوروگلوسینول و پیولوتئورین در جدایه های آنتاگونیست منتخب ردیابی شدند. بر اساس نتایج حاصل از آزمونها، از میان جدایه ها، تعداد 25 جدایه سودوموناس فلورسنت قادر به تولید هاله بازدارندگی در محدوده بین 3/8 تا 4/6 سانتیمتر در مقابل Pcc بودند و درصد پوسیدگی نرم روی غده سیب زمینی در مقایسه با شاهد بین 2 تا 2/5 برابر کاهش یافت. جدایه های منتخب از نظر تولید سیدروفور، سیانید هیدروژن، پروتئاز و تشکیل بیوفیلم مثبت ارزیابی شدند. آنزیمهای پکتیناز و سلولاز در هیچکدام از جدایه ها تولید نشد و تولید فاکتورهای محرک رشد در جدایه های موردبررسی متغیر بود. ژن کد کننده فلوروگلوسینول در تمام جدایه ها ردیابی شد ولی ژن کد کننده پیولوتئورین در برخی جدایه ها مشخص گردید. با توجه به ویژگیهای بیوکنترلی و رشدی و نیز وجود ژنهای کد کننده متابولیتهای ثانویه، کاهش میزان پوسیدگی در شرایط انبارداری توسط پنج جدایه منتخب سودوموناس فلورسنت در حال بررسی میباشند.