نقش مربیگری در مدیریت سازمان

مطالعه پژوهش های پیشین موید آن است که چگونگی تعامل میان مدیر با نیروی انسانی می تواند تبیین کننده میزان دستیابی به اهداف سازمان باشد. این مهم در ادبیات تحقیق تحت عنوان مربیگری، مورد بررسی قرار گرفته است و شواهد دلالت بر آن دارد که مربیگری می تواند در ایجاد مدیریت سازمانی مطلوب و مدیریت مناسب رفتاری سازمانی، حایز اهمیت باشد. مربیگری، در حیطه های مختلف کاربرد داشته و می تواند به افزایش دانش و بینش شناختی مدیران و پژوهشگران یاری گر باشد. بر همین اساس در این پژوهش در قالب یک مطالعه مروری نسبت به شناخت مفاهیم و کارکردهای مربیگری در حوزه مدیریت اقدام شد. در این پژوهش از مطالعات کمی و کیفی، کتاب ها، طرح های پژوهشی و خلاصه مقالات بهره گرفته شد. در این مطالعه، از طریق جستجو در پایگاه های علمی معتبر با کلید واژه های مربیگری و مدیریت، نسبت به بررسی مقالات اقدام گردید. نتیجه این جستجو دستیابی به 276 منبع مرتبط با موضوع بود که از این میان 146 مورد که مناسب ترین آن ها از نظر پوشش موضوع با تاکید بر جنبه های مختلف مربیگری در حوزه مدیریت سازمان بودند؛ استفاده شد. نتایج نشان می دهد دو دهه ی اخیر، دوره مهم پیشرفت در زمینه تحقیقات متمرکز بر مربیگری در مدیریت مناسب سازمان بوده است. با این حال مطالعه در حوزه مربیگری سازمانی بیش از پژوهش های تجربی، پژوهش های تیوریک را به خود اختصاص داده است که لزوم بهره گیری از دیدگاه های تیوریکی در مطالعات تجربی را تبیین می نماید.