بررسی سطح سرمی دیگوکسین در بیماران مراجعه کننده به کلینیک بیماری های قلب و عروق شهرستان کاشان

سابقه و هدف : باتوجه به نزدیک ی سطح سرمی درمانی و توکسیک دیگوکسین، انتخاب دوز این دارو مهم است. با در نظر گرفتن تاثیرعوامل فارماکوکینتیکی متعدد بر روی سطح سرمی این دارو، بر آن شدیم تا برای اولین بار در منطقه کاشان سطح سرمی دیگوکسین و رابطه آن با دوز شروع دارو و سایر عوامل مرتبط را ارزیابی نماییم.مواد و روش ها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی 125 بیمار مراجعه کننده به کلینیک قلب که حداقل یکماه مصرف دیگوکسین داشته اندانجام شد. معیار خروج شامل مصرف هم زمان داروهای آنتی آریتمیک و وجود بیماری تیروییدی بود. سطح سرمی دیگوکسین برای اولین بار، کراتینین و پتاسیم سرمی و خصوصیات دموگرافیک بیماران پس از جمع آوری تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: میانگین سنی بیمار ان 13/4±63/7 سال بوده و 52/8 درصد افراد مذکر بودند. شایع ترین علت مصرف دارو، نارسایی و سیستولی (63/2 درصد) و شایع ترین علت نارسایی سیستولی ، بیماری عروق کرونر (56/61 درصد) بود. اکثر بیماران (70/4 درصد) در محدوده GFR (سرعت فیلتراسیون گلومرولی ) 30 تا 90 بودند. 59 نفر (47/2 درصد ) با بیشترین فراوانی در گروه درمان با 3/5 قرص در هفته بودند . اگرچه سطح سرمی دیگوکسین با جنس، سطح پتاسیم، علت مصرف دارو، EF (کسر جهشی) بطن چپ ارتباط معنی دار نداشت، ولی با سن (P=0/001) و P=0/008)GFR) ارتباط معنی دار داشت. نتیجه گیری: اصلی ترین معیار دوز شروع دیگوکسین، GFR بیمار است که در برگیرنده اکثر متغیرهای فارماکوکینتیک موثر بر سطح دارو می باشد.