بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین هوازی اینتروال دویدن بر درمان کودکان دختر مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه

سابقه و هدف: اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD)، از اختلالات شایع روانپزشکی کودکان است و ممکن است به فرآیند تحولاستعدادهای ذهنی و مهارت های اجتماعی عاطفی کودک آسیب وارد کند. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 12 هفته تمرین هوازیاینتروال دویدن بر کودکان دختر مبتلا به ADHD مقطع ابتدایی شهرستان کاشان بود. مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 120 نفر از دانش آموزان دختر مبتلا به ADHD مقطع ابتدایی شهرستان کاشان در سال 90-1389 انجام شد. بدین منظور ابتدا پرسشنامهی علایم مرضی کودکان (CSI-4)که با توجه به ملاک های تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-IV) تدوین شده است، توسط معلمان و والدین دانش آموزان تکمیل گردید، سپس تعداد 30 نفر دارای بالاترین اختلال بیش فعالی، به صورت هدفمند انتخاب شده و با روش بلوک های تصادفی در گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی دریک برنامه ی تمرینی هوازی اینتروال دویدن، به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه با شدت 60 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه به تمرینپرداختند. برای ارزیابی اثر بخشی تمرینات در دو گروه از آنالیز کوواریانس استفاده شد.نتایج: دوازده هفته تمرین هوازی اینتروال دویدن بر درمان و کاهش نشانگان ADHS در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تاثیر معنی داری داشت (P<0/001).نتیجه گیری: فعالیت اینتروال هوازی میتواند بهعنوان یک روش غیر تهاجمی و غیر دارویی تاثیر مثبتی بر کاهش علایم کودکان دارایADHD داشته باشد.