مغلطه روش شناختی در نگارش پایان نامه های حوزه ادبیات فارسی

نگارش پایان نامه به عنوان آخرین پژوهش دانشگاهی بهمنظور بالا بردن قدرت تحلیل و پژوهشگری دانشجویان هدف گذاری شده است. یکی از آسیبهای جدی سالهای اخیر تولید انبوه پژوهش های ناهمگن و نامتعارف است. از مهمترین عوامل عدم توازن کیفی در نگارش پایان نامه، ناآشنایی دانشجویان تحصیلات تکمیلی با روشهای پژوهش و درک نامناسب از رویکردهای تحلیلی است. ضمن آنکه این رویکردها از فقدان کیفی در انتقال از یک زبان (مبدا) به زبان دیگر (مقصد) رنج می برند. دانشگاه ها در سه دهه اخیر به دلیل غلبه گفتمانی نظریه و آرای غربی بهشدت نظریه زده شده است. به گونه ای که برخی پژوهشگران بدون خواندن متون با قالب ریزی یک یا بخشی از مفصل بندی نظریه، پاره هایی از متن (کلاسیک یا معاصر) را بهعنوان مصداق انتخاب میکن ند و آن را به کل متن بسط میدهند.در این پژوهش به روشی توصیفی، تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای به بررسی سی پایان نامه در 27 سال گذشته پرداخته است. هدف از این پژوهش تبیین مهمترین مغلطه های روششناختی در نگارش پایان نامه ها است. نتایج نشان میدهد تاثیر ناهمگن نظریه های ادبی غربی، بهره گیری از فضای مجازی به عنوان مرجع پژوهش نتایج پایان نامه ها را از تحلیل و توصیف به گردآوری و کولاژبندی تقلیل داده است.