ارزیابی و مقایسه روشهای پیشین و نوین استحصال آب باران

کمبود بارش و به دنبال آن کمبود آب یکی از مهمترین مشکلات مناطق خشک و نیمه خشک است. ایران سرزمینی نسبتا خشک با بارندگی کمتر از یک سوم متوسط بارندگی جهان است. با توجه به کمبود منابع آب در سطح کشور، امکان افزایش سطح زیر کشت آبی وجود ندارد. همچنین رشد فزاینده جمعیت در کشور، نیاز به افزایش تولید مواد غذایی را آشکار میسازد، به منظور تحقق تولید بیشتر محصولات کشاورزی باید از کشتهای نیمه آبی در سطح کشور استفاده شود. توسعه روشهای جمعآوری آب باران میتواند در افزایش سطح کشت نیمه آبی کشور کمک موثری بنماید. جمع آوری آب باران بر این اصل استوار است که آب قسمتی از زمینها که ممکن است برای کشت گیاهان ناکافی و یا نامرغوب باشد را جمعآوری نموده و به بخش دیگر زمین اضافه نماییم . این کار از این رو لازم است که سیستمهای مناسب برای اجرای طرحهای جمعآوری آب باران مشخص شود . با توجه به اهمیت استفاده از منابع آبی حاصل از آب باران، در این تحقیق به بررسی روشهای قدیمی و نوین در خصوص جمعآوری آب حاصل از باران توسط سدها و ارزیابی احداث سدهای زیرزمینی در استحصال آب، پرداخته شده است.