ارزیابی هفت مدل تبخیر و تعرق گیاه مرجع در شرایط آب و هوایی دشت خرم آباد

در سراسر دنیا مدل فائو- پنمن- مانتیث به عنوان مدل مرجع، برای برآورد تبخیر و تعرق مرجع مورد استفاده قرار میگیرد. اما این مدل نیازمند اطلاعات ورودی زیادی میباشد که این امر انتخاب مدلهای با داده های ورودی کمتر و دقت مناسب را ضروری میسازد. در این پژوهش شش مدل برآورد تبخیر و تعرق مرجع که داده های کمتری نیاز دارند، نسبت به مدل فائو- پنمن- مانتیث با استفاده از شاخص-های RMSE، MAE، PE، MR و ضریب اسپیرمن ارزیابی شدند. بر اساس شاخص های RMSE و MAE مدلهای کیمبرلی-پنمن با مقادیر 0/38 و (mm. day-1) 0/29، مدل تشعشعی فائو با مقادیر 1/07 و ×(mm.day-1) 0/8به عنوان مناسب ترین و مدل هارگریوز-سامانی با مقادیر 2/17 و (mm.day-1) 1/62 و مدل تورک با مقادیر 1/17 و (mm. day-1) 0/93 به عنوان نامناسب ترین مدلها انتخاب شدند. بر اساس MR، مدل هارگریوز- سامانی با 47 درصد بیشترین بیش برآوردی را نسبت به فائو- پنمن- مانتیث داشته و مدلهای بلانی کریدل و تشعشعی فائو با تنها 0/05 درصد بیش برآوردی، بیشترین دقت را نسبت به روش مرجع داشته اند. بر اساس PE، مدل های کیمبرلی- پنمن با 1/9 درصد و هارگریوز- سامانی با 50/5 درصد خطای متوسط، بهترین و بدترین برآورد را نسبت به روش مرجع داشتند. آزمون همبستگی اسپیرمن حاکی از همبستگی قابل قبولی همه ی مدل ها نسبت به روش مرجع است. بررسی گرافیکی مدلها نیز حاکی از دقت قابل قبول مدل های کیمبرلی-پنمن و پریستلی-تیلور بود. در نهایت با توجه به همه ی محک های آماری ترتیب مناسبترین تا نامناسبترین مدلها در منطقه خرم آباد، به صورت: کیمبرلی- پنمن، تشعشعی فائو، پریستلی- تیلور، بلانی کریدل، تورک و هارگریوز-سامانی بهدست آمد.