استفاده از کنجاله گوار به جای کنجاله دانه های روغنی معمول در تغذیه بره های نر پرواری نژاد زل مازندران

به منظور ارزیابی پتانسیل تغذیه ای کنجاله گوار و مقایسه آن با سایر کنجاله های معمول در تغذیه دام (کنجاله های آفتابگران، پنبه-دانه، سویا و کلزا) آزمایشی در دو مرحله انجام شد. در مرحله اول ترکیب شیمیایی کنجاله های مورد آزمایش اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که به جز بخش ماده خشک در سایر بخش های مربوط به ترکیب شیمیایی تفاوت هایی بین کنجاله های مورد آزمایش وجود دارد. نتایج بیان کننده بالاترین میزان پروتئین خام مربوط به کنجاله گوار به میزان 02/51 درصد بود. در مرحله دوم آزمایش عملکرد پرواری بره های نر نژاد زل در دروه 90 روزه پروار مقایسه شد. اختلاف معنی داری در بین تیمارهای مختلف از نظر افرایش وزن روزانه مشاهده نشد. هر چند مقدار عددی افزایش وزن روزانه در بره های مصرف کننده کنجاله گوار بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0P <). نتایج نشان داد بین مصرف خوراک در بره های مصرف کننده کنجاله گوار و سویا اختلافی وجود نداشت. در این پژوهش ضریب تبدیل غذایی گروهی از بره ها که کنجاله گوار به عنوان مکمل پروتئینی آن ها بود از سایر گروه ها بهتر بود (05/0P <). میزان ضریب تبدیل کنجاله های سویا و کلزا اختلافی با هم نداشتند. با توجه به وجود شباهت های زیاد کنجاله گوار با کنجاله سویا به عنوان مکمل پروتئینی رایج مصرفی در ایران و با توجه به نتایج پژوهش حاضر در خصوص عملکرد پرواربندی، کنجاله گوار می تواند جایگزین مناسبی برای بخش پروتئینی جیره بره های پرواری باشد.