بررسی ارتباط الگوهای غذایی با اختلال خفیف شناختی در زنان سالمند بازنشسته شهر تهران

مقدمه اختلال خفیف شناختی یک مرحله گذار عملکرد شناختی بین تغییرات مشاهده شده در سالمندی طبیعی و دمانس است. تشخیص زودهنگام و مداخله در مرحله اختلال خفیف شناختی می تواند شروع دمانس را به تاخیر بیندازد و یا از آن جلوگیری کند. مداخلات رفتاری پیشگیری کننده از جمله اصلاح رژیم غذایی می  تواند نقش مهمی در کاهش بار ناشی از بیماری داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط الگوهای غذایی با اختلال خفیف شناختی در زنان سالمند بود روش کار این مطالعه مورد شاهدی بر 245 زن بازنشسته سالمند (سن 60 سال و بالاتر) در تهران از سال 1393-1394 شامل 82 مورد و 163 شاهد انجام شد. پرسشنامه های عمومی، فعالیت بدنی، بسامد خوراک و معاینه مختصر شناختی با روش مصاحبه تکمیل شدند. از روش تحلیل عاملی برای استخراج الگوهای غذایی استفاده گردید. کلیه داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج اختلاف معناداری بین دو گروه از نظر تحصیلات، شغل و میزان مطالعه مشاهده شد (05/0> p). سه الگوی غذایی غالب شامل ناسالم، غربی و سالم شناسایی شدند که تفاوت دو گروه مورد و شاهد تنها در الگوی غذایی سالم معنی دار بود (05/0> p). در بالاترین سهک الگوی غذایی سالم، در مقایسه با سهک اول این الگو شانس ابتلا به اختلال خفیف شناختی 50% کمتر بود (496/0OR=،943/0-261/0: CI95%). نتیجه گیری در مطالعه حاضر تنها الگوی غذایی سالم با اختلال خفیف شناختی ارتباط معنادار داشت و تعیین کننده کاهش خطر ابتلا به آن بود.